کباب کوبیده یکی از لذیذترین غذاهای کامل ایرانی است که در سطح جهان از شهرت به‌سزایی برخوردار است، تا آنجا که اکثراً مسافران و توریست‌ها در سفر به ایران حداقل یک بار این غذا را امتحان می‌کنند. پیشینه‌ی پخت این غذا در ایران را حداقل می توان از دوران ناصرالدین شاه قاجار پیگیری کرد که البته با اندکی تغییرات به یک غذای کاملاً ایرانی بدل شد. این غذا بیش از آن که به‌عنوان یک وعده‌ی روزانه‌ی خانوار مصرف شود، یک غذای رستورانی مناسب برای انواع مهمانی‌ها و مجالس است. البته بسیاری مهارت طبخ این غذا در منزل را دارند، اما معمولاً این زحمت را بر خود هموار نمی‌کنند یا اشکال تغییریافته‌ی آن مثل کوبیده با گوشت مرغ را می‌پزند.
شاید وجه تسمیه‌ی کباب کوبیده لزوم خوردشدن بسیار زیاد موادی است که در طبخ آن استفاده می‌شود. گوشت موردنیاز برای طبخ کباب کوبیده ترکیب گوشت گوساله و گوشت تازه‌ی گوسفند است که اولی به دلیل چربی پایین و دومی چربی بالا نمی‌توانند به تنهایی استفاده شوند. برای طبخ کباب کوبیده ابتدا ترکیب دو گوشت را که دو یا سه بار چرخ شده است، با پیازی که آن هم کاملاً خورد و آب آن گرفته شده است، چند ساعت در یخچال نگهداری می‌کنند. سپس این مواد را با نمک و فلفل و زعفران کاملاً ورز می‌دهند و باز در یخچال قرار می‌دهند تا بهتر به سیخ بچسبد و از آن جدا نشود. برای کباب کردن پس از آماده‌سازی زغال و آتش، مقداری از مواد کباب را به صورت دوک درمی‌آورند و سیخ را وسط آن می‌گذارند، کباب با فشار انگشتان روی مواد به دور سیخ شکل می‌گیرد و در نهایت دو سوی مواد را به سیخ می‌چسبانند. سیخ‌ها را به مرور تغییر جهت می‌دهند تا چربی خارج شده از مواد به خورد آن رود.
اکنون کباب کوبیده آماده‌ی سرو است. در کنار سیخ‌های کباب معمولاً چند سیخ وجه فرنگی هم کباب می‌کنند. این غذا را معمولاً با پلوی زعفرانی میل می‌کنند و در کنار آن چاشنی‌هایی چون پیاز خام و ریحان بر سر سفره می‌گذارند. برای جلوگیری از مضرات گوشت و افزایش چربی خون، ایرانی‌ها معمولاً کباب کوبیده را با یک ادویه‌ی ترش‌مزه و بسیار مفیدی به نام سماق مصرف می‌کنند. در صورتی که چلوکباب کوبیده را با یک لیوان دوغ محلی مصرف کنید، یک وعده‌ی کاملاً ایرانی داشته‌اید.
