یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین دسرهای ایرانی که در بسیاری از مناسبت‌ها پخت آن رواج دارد شله زرد است. این دسر که هم شکل بسیار جذاب و هم طعم بسیار لذیذی دارد در اکثر اعیاد مذهبی، ایام ماه مبارک رمضان به عنوان افطاری، و در هیئت‌ها به-عنوان نذری طبخ می‌شود. ماده‌ی اصلی شله‌زرد برنج است که بهتر است از انواع برنج ریز و نیم‌دانه باشد. برنج موردنظر برای شله-زرد حتما باید حدود یک روز در آب خیسانده و نرم شود.
به‌منظور پخت شله‌زرد برنج و آب را روی حرارت می‌گذارند تا مدتی بجوشد. وقتی برنج کاملا وارفت و له شد شکر را به آن اضافه می‌کنند و دسر را دائماً هم می‌زنند. سپس خلال بادام و گلاب را به مواد می‌افزایند. ترکیب گلاب و زعفران عطر بسیار مسحورکننده‌ای به شله‌زرد می‌بخشد. زعفران دم کرده را در این مرحله به مواد اضافه می‌کنند، در نهایت روی شله‌زرد یک قالب کره آب می‌کنند. زمان پخت شله زرد حدود دو ساعت است، پس از پخت باید این دسر را بلافاصله در ظرف‌های مخصوص کشید، چرا که اگر شله زرد به همان شکل بماند سفت می‌شود. برخی به شله‌زرد هل هم اضافه می‌کنند.
روی ظرف‌های توزیع شله‌زرد را با پودر دارچین، خلال پسته و بادام تزیین می‌کنند. می‌توان تصور کرد که ترکیب این مواد معطر چه فضای گرمی را در محل طبخ این دسر ایجاد می‌کند. در مواردی که از شله‌زرد برای مراسم مذهبی استفاده می‌شود معمولاً با استفاده از شابلون‌های مخصوص اسامی ائمه یا عبارات دعایی را با پودر دارچین روی شله‌زرد نقش می-زنند. از منظر پزشکی نیز شله‌زرد خوراکی بسیار مغذی و مفیدی به ویژه برای معده و قلب است و به دلیل استفاده از زعفران در ترکیب آن غذایی نشاط‌آور محسوب می‌شود.
