قیمه یکی از خورش‌های اصیل ایرانی است که بیشتر آن را به‌عنوان یک غذای نذری و مناسب برای مراسم مذهبی و به‌ویژه مجلس ترحیم می‌شناسند. همچنین در ایام محرم که در اکثر هیئت‌ها غذای نذری توزیع می‌شود رایج‌ترین گزینه قیمه است که با توجه به گوشت مرغوب و تازه‌ای که افراد برای طبخ آن خیرات کرده‌اند ایرانیان همواره از قیمه‌ی نذری به‌عنوان یک قیمه‌ی بسیار خوشمزه و لذیذتر از قیمه‌های خانگی یاد می‌کنند.
این غذا که برخی به آن خورش لپه نیز می‌گویند و سابق‌ه پخت آن در ایران را به پیش از اسلام بازمی‌گردانند، از لپه و گوشت گوسفند به عنوان مواد اصلی همراه با رب گوجه فرنگی و لیمو عمانی تشکیل شده است. لپه را از قبل می‌خیسانند، پیاز را خورد می‌کنند و سپس آن را تف می‌دهند تا طلایی شود، گوشت را نیز اندکی با آن سرخ می‌کنند، سپس لپه را به آن اضافه می‌کنند. فلفل و رب گوجه را به مواد افزوده و هم می‌زنند، سپس به غذا مقداری آب اضافه می‌کنند و آن را روی حرارت ملایم می‌گذارند تا جابیفتد.
در دقایق آخر پخت غذا، به آن تعدادی لیمو عمانی که تلخی آن گرفته شده است همراه با گلاب و دارچین و نمک و سایر ادویه‌جات می‌افزایند. در کنار قیمه تعدادی سیب‌زمینی را نیز به شکل خلالی برش می‌دهند و آن را سرخ می‌کنند. به این غذا قیمه سیب زمینی هم گفته می‌شود. برخی نیز بادمجان را جایگزین سیب زمینی می‌کنند که در این صورت نام غذا به قیمه بادمجان تغییر می‌کند. در نهایت به غذا زعفران اضافه می‌کنند و خورش قیمه آماده‌ی سرو است. این خورش را همراه با پلوی زعفرانی میل می‌کنند و در کنار آن مخلفاتی چون سبزی خوردن، ماست و ترشی نیز بر سر سفره می‌گذارند.
