باغ عفیف آباد که در خیابانی به همین نام در یکی از مناطق گرانقیمت شیراز واقع شده است در سال 1242 شمسی بنا شده است. مجموعه باغ عفیفآباد شامل یک باغ ایرانی، کاخی سلطنتی در مرکز آن، موزه عبرت و همینطور موزه سلاحهای قدیمی میشود.
وسعت باغ عفیفآباد یا باغ گلشن حدود 127 هزار متر مربع است. پیشینه این باغ به دوره حکومت صفویان باز میگردد که در آن هنگام مورد استفاده سلاطین قرار داشت. اما بعدها دردوره حکومت قاجار، «میرزا علی خان قوام الملک» این باغ را خرید و به بازسازی آن پرداخت.
اما نام عفیفآباد از کجا آمده است و چرا باغ به این نام معروف شده است؟
دلیل نامگذاری باغ به اواخر دوران قاجار مربوط است. یعنی همان زمان که باغ، به تملک فردی به نام «عفیفه خانم» درمیآید. البته یک بار دیگر در دوره پهلوی این باغ به یک خانم پیشکش میشود که او کسی نیست جز «فرح پهلوی».
در سال ۱۳۴۰ خورشیدی، ارتش در جریان یک مزایده این باغ را خریداری میکند. در سالهای بعد از انقلاب و همزمان با روز ارتش در تاریخ ۲۹ فروردین ۱۳۷۰، باغ عفیف آباد بهعنوان یک موزه نظامی کار خود را آغاز میکند و هم اکنون تبدیل به «موزه سلاح خاورمیانه» شده است.
ساختار باغ فرم سادهای دارد. با ورود به باغ، سردری چهارستون به چشم میخورد که شکل سرستونهای آن از سرستونهای تختجمشید الهام گرفته شده است. دو شیر بر سردر باغ دیده میشوند به طوریکه گویی در را میان پنجههای خود گرفتهاند. با گذر از ورودی، دالانی وجود دارد که به فضای داخلی باغ راه دارد.
ساختمان کاخ که در دل باغ قرار دارد، دارای دو طبقه است و در مجموعه ۳۰ اتاق در آن وجود دارد. طبقه پایین این عمارت تبدیل به موزه نظامی شده است و وجود یک آبنما از ویژگیهای آن است. سه پلکان این طبقه را به طبقه دوم راه مییابد. طبقه دوم راهروی بلندی دارد که در دو سوی آن اتاقهای تو در تو قرار گرفته است.
در مرکز این طبقه تالاری بزرگ و باشکوه وجود دارد. سقف تالار چوبی است و به به نقشهای گل و بوته، شکارگاه و بزم و شادی آراسته شدهاست. دورتادور دیوارها گچبری و مُقَرنَسکاری شده و درها و پنجرهها با شیشههای رنگی تزئین شدهاند. «موزه عبرت» در این طبقه قرار دارد که اتاقهای همایش، رختکن، نشیمن، مطالعه، پذیرایی و قمارخانه را در خود جای داده است.
جدا از ساختمان و بناهای مجموعه، باغ عفیفآباد طبیعتی زیبا و فرحبخش را در دل شهر شیراز ایجاد کرده است که به خصوص در بهار و پاییز بسیار دیدنی است.