منارجنبان

یکی از آثار معماری شگفت‌انگیز ایران بنای منارجنبان با 700 سال قدمت است. مناره ‌هایی خشتی که با کمی فشار دست به حرکت درمی ‌آیند. لرزش از یک مناره شروع و کم کم به کل بنا منتقل می ‌شود. این بنا در دوره ایلخانی (736-654 ه.ق، 1353-1256 م) و در اواخر پادشاهی «اولجایتو» به عنوان مقبره‌ای برای «عمو عبدالله» عارف و زاهد دوره ایلخانی ساخته شده است.
به عقيده برخی محققین مناره ‌ها بعد ها به ايوان مزبور افزوده شده است. در ابتدا روی آرامگاه «عمو عبدالله» فقط یک بنای بدون مناره، بنایی شامل یک ایوان آجری، قرار داشته است و بعداً دانشمندان دوره صفویه برای ایجاد تفاوت بین این بنا با سایر بناهای شهر دو مناره روی این مقبره افزوده‌اند. ارتفاع ایوان مقبره از سطح زمینِ بقعه 10 متر و ارتفاع هر یک از دو مناره 5/7 متر است.
تنها چیزی که منارجنبان را از دیگر مناره ‌های جنبان متمایز می ‌کند بیشترین لرزش و حرکت ثبت شده به اسم این بنا است. منطقی‌ ترین علت تکان خوردن مناره ‌ها پدیده فیزیکی تشدید یا پدیده رزونانس است. به دلیل سبک مشابه معماری مناره‌ها، تکان خوردن یکی بر دیگری تأثیرگذار است. تاکنون دلیل تکان خوردن این بنا با قطعیت مشخص نشده است.