قدم زدن در دشت مملو از لاله‌های واژگون تجربه بی نظیری است که در چند نقطه از ایران می‌تواند به واقعیت بپیوندند؛ در استان چهار محال و بختیاری در شهرستان کوهرنگ، منطقه‌ای در نزدیکی روستای دوآب صمصامی و منطقه شهریاری به واسطه دشت لاله‌های یا گل‌های آویزان شهرت دارند،همچنین در نزدیکی خوانسار در استان اصفهان نیز لاله‌های واژگون دیده شده است.لاله واژگون گونه‌ای است از تیره سوسنی‌ها با گل‌ها آویزان که در انتهای ساقه آن سه یا چهار گل باز می‌شود. زیر گل‌ها چتر کوچکی از برگ وجود دارد. رنگ این گل در نوع اصلی به رنگ اجری در‌می‌آید، ولی رنگ‌های نارنجی، قرمز، ابلق پر پر و کم پر نیز از زیر شاخه‌های لاله واژگون محسوب می‌شود. قد لاله‌های واژگون گاهی به 40 تا 60 سانتی متر نیز می‌رسد، البته بلندقامت‌ترین نوع این گل گونه زرد متمایل به لیمویی است که تا 80 سانت قد می‌کشد.
لاله‌های سمی اما دارای خواص دارویی
تاکنون 60 گونه از لاله واژگون شناسایی شده است که چند گونه از بهترین‌های آن در ایران است. در حقیقت لاله واژگون گلی نادر در جهان به شمار می‌رود و بومی برخی نقاط زاگرس است که با نام‌ها گل گریان، اشک مریم و اشک سیاوش هم شناخته می‌شود. اگر تصمیم دارید امسال به دیدن این گل بروید باید دست بجنبانید زیرا لاله واژگون تنها در یک بازه زمانی کوتاه زنگوله‌های سرخ و گریانش را به نمایش می‌گذارد. برای دیدار از این دشت رویایی باید برنامه ریزی کنید و کمی هم با حوصله باشید اما وقتی دشت را از دور می‌بینید رنگ زرد گل‌های کوچک در دامنه ساقه‌های لاله‌های واژگون هوش از سرتان خواهد ربود. وسعت نزدیک به چهار هزار هکتار و تعداد زیاد لاله‌های واژگون در کنار هم، دشت کوهرنگ را به میراث ارزشمند ایران و جهان تبدیل کرده است. البته پشت این مخمل سبز و سرخ افسوس‌هایی هم وجود دارد؛ بسیاری از گل‌ها یک بار باز شده‌اند و بعد از تخریب آنها توسط بازدیدکنندگان دیگر نروییده‌اند. بنابراین سعی کنید از تماشای زیبایی‌ها لذت ببرید و تنها با عکاسی به تثبیت آنها بپردازید. پیاز لاله‌های واژگون در عین حال که سمی است دارویی هم هست و برای تسکین درد از آن استفاده می‌شود. پیاز گونه گیاهی لاله‌های واژگون یک غذه گوشتی دارد که حاوی نشاسته است اما به دلیل سمی بودن نمی‌توان از آن به طور مستقیم استفاده کرد. با این وجود چینی‌ها سم این ماده را گرفته و در غذاهای خود از ان استفاده می‌کنند.
