حافظیه آرامگاه غزل‌سرای بی‌همتای قرن هشتم حافظ شیرازی از مشاهیر ایران و استان فارس و یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری شهر شیراز است. نخستین بار شمس‌الدین محمد یغمایی وزیرابوالقاسم گورکانی (حاکم فارس) در سال 865 هجری قمری(1452 میلادی) بر فراز قبر حافظ ساختمانی گنبدی و جلوی آن حوض آب بزرگی ساخت که از آب رکن‌آباد پر می‌شد. در دوره‌های بعد این بنا مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته و بخش‌هایی به آن اضافه گردید.
این اثر تاریخی که قدمت آن به دوره ی مظفریان برمی‌گردد، در سال 1316 شمسی به دستور رضا پهلوی و با کوشش علی اصغر حکمت و طرح آندره گُدار معمار مشهور فرانسوی، با حفظ چهار ستون سنگیِ ساخته شده در دوره ی زندیه تجدید بنا شد و 16 ستون در اطراف آن اضافه شد و ایوان بزرگ بیست ستونی کنونی به طول 56 متر با تزیینات نقاشی و گچ بری و کاشی‌کاری ساخته شد.
این بنا از دو صحن شمالی و جنوبی تشکیل یافته که توسط تالاری از یکدیگر جدا می‌شوند. همچنین باغچه و نارنجستان زیبا و حوض‌هایی مستطیلی در محوطه ی این آرامگاه وجود دارد.
۲۰ مهرماه در تقویم به نام روز بزرگداشت حافظ نامگذاری شده است؛ هرچند حافظ به سفر علاقه‌ای نداشت و دلبسته شهرش بود و تقریبا تا آخر عمر جز دو سفر کوتاه، از شیراز خارج نشد اما چنان نامی از خود به یادگار گذاشت که هر ساله هزاران نفر برای دیدن مزارش و شرکت در مراسمی که به نام او نامگذاری شده است، به شهر محبوبش سفر می‌کنند.در چنین روزی شیراز میزبان برگزاری برنامه‌های مختلفی در آرامگاه حافظ می‌شود و به این واسطه صدها نفر به شیراز سفر و از حافظیه دیدن می‌کنند.
