سروستان شهری سرسبز با باغ‌های زیبا و درختان سرو کهنسال در استان فارس و جنوب شرقی شیراز است. وجود غارها و پناه‌گاه‌های تاریخی در گوشه و کنار اطراف شهر، از پیشینه‌ی کهن آن خبر می‌دهد. منابع تاریخی، سروستان را تفرج‌گاه و اقامت‌گاه تابستانی پادشاهان ساسانی معرفی کرده‌اند و کاشت درختان سرو سر به فلک کشیده‌ی آن را به همان زمان نسبت می‌دهند.
مردم سروستان فارسی را با گویش محلی سروستانی صحبت می‌کنند و بیشتر آن‌ها شیعه‌ی جعفری هستند. سروستان در ۸۰ کیلومتری مرکز استان فارس قرار دارد و از شمال به خرامه، از شرق به فسا، از جنوب به کوار و از غرب به شیراز محدود می‌شود. این شهر در مسیر شیراز به بندرعباس و شیراز به کرمان قرار گرفته و این موقعیت، سروستان را به یکی از شهرهای پررونق استان تبدیل کرده است. در گذشته نیز سروستان، تنها راه ارتباطی شیراز با شهرهای جنوبی استان فارس و استان‌های جنوبی و شرقیِ هم‌جوار بوده است.
این شهرستان دارای دو بخش شهری کوهَنجان و مرکزی و ۲۹ بخش روستایی است.
مردم شهر به مشاغل خدماتی و کشاورزی اشتغال دارند و اقتصاد منطقه نیز بر همین پایه‌ها استوار است. پسته و زیتون و خربزه از محصولات کشاورزی این شهر است که به شهرهای استان و دیگر نقاط کشور صادر می‌شود.
سروستان شهری کهن با جاذبه‌های گردشگری متنوع است. یکی از کهنسال‌ترین درختان ایران درخت سروی است که در مسجدی به نام مسجد سرو در همین شهر قرار گرفته است.
کاخ ساسان سروستان یکی از آثار ثبت شده ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو است که در قالب محور ساسانی فارس شناخته می‌شود.
آرامگاه شیخ یوسف سروستانی، قلعه انگشت گبری، شهر باستانی براته، قلعه برزو، تل شاهرخی مهارلو، چها طاقی پیر رباط، حمام کوهنجان، کاروانسرای شاه عباسی مهارلو و قلعه کنو از جمله مناطقی است که توجه گردشگران این منطقه را به خود جلب می‌کند.
افزون بر جاذبه‌های تاریخی، منطقه حفاظت شده میان‌جنگل، کوه قلعه‌گریخته، چشمه سواره، چشمه تزنگ، چشمه له‌یاسی، چشمه انجیرک، باغ‌های رباط و کوه گشتاسب تنها بخشی از جاذبه‌های طبیعی این منطقه است.
منطقه سروستان آب‌وهوایی معتدل و چهار فصل دارد اما بهترین زمان سفر به این شهر فصل بهار است.
