روستای مارین

«روستای مارین» در ۳۶ کیلومتری شمال گچساران و در ۱۹۸ کیلومتری جنوب شرقی «یاسوج» در استان «کهگیلویه و بویراحمد» جای دارد. این روستا از شمال با کوه «دلی گنج»، از شرق با کوه «خامی» و از جنوب غرب نیز با کوه «دیل» همسایگی دارد.
 
روستای مارین بر سر راه شاهی شوش به تخت جمشید و بیشاپور قرار دارد و دژهای باستانی فراوانی به یادگار دارد. واژه مارین در گذشته «مار نی» بوده است، برای اینکه در این سرزمین ماری زندگی نمی کند. مردمان در این روستا به لهجه «دیلی» از گویش لری سخن می گویند. 

روستا مارین در شیب دره و در ترازی بیشتر از هزار متری دریا ایستاده است. رودخانه «شاه بهرام» از شمال خاوری روستا عبور میگذرد و آب بند «کوثر» در 17 کیلومتری مارین یک دریاچه فراهم آورده است. خانه های روستایی در مارین از دیوار کاهگل، سنگ، خشت، گل، آجر و تیرهای چوبی و گاه نیز از آهن، گچ، سنگ و سیمان ساخته شده است. ساختار این خانه های روستایی همانند ماسوله، پلکانی است.

مردمان روستای مارین بیشتر به کشت و کار، باغدرای و دامداری می پردازند. کشت آبی و دیم برای پرورش گندم، جو و سبزی رواج دارد. پرورش میوه هایی همچون انار، لیمو، انگوز و انجیر نیز در باغ ها انجام می شود. پوشاک بومی مردمان روستای مارین برای مردان شلوار و پیراهن، جبه، کلاه نمدی، شال، دوال، زناره، کورک، گیوه و گالش است. زنان روستای مارین نیز چارقد لاکی، لچک، دستمال دور سر، دلک، جومه، تنبان، مناگیر و چادر و گیوه می پوشند.

از هنرهای دستی این مردمان می توان گلیم، جاجیم، قالی و توبره را نام برد. در روستای مارین بازی‌هایی همچون کل کل برد، هفت سنگ، گرنا من کیش، فربجک، ترکه بازی، چوگو و بره غزی انجام می شوند. خوراک هایی همچون آش کارده، آش دوغ، شیربرنج، گونه، نان تیری، رب انار، کره، ماست، دوغ، و مغز بنه درست می­شود.

یکی از آیین های مردمان مارین برگزاری «کوسه گلین» یا جشن بهاری است که از دهم بهمن یا اسفند و گاهی هم در فرودین آغاز می شود و با سازهای سرنا، دهل و نقاره همراه است. کوسه گلین یا همان کوسه برنشین گونه ای دیگر از آیین میر نورورزی است.

از پوشش جانوری مارین می توان گونه هایی همچون گراز، گرگ، روباه، شاهین، قوچ، خرگوش و کبک را سراغ گرفت. از میان پوشش گیاهی مارین نیز می توان گیاهان دارویی کتیرا ، گل‌ گاو زبان و گل بنفشه و همچنین پسته وحشی را نام برد.