استان بوشهر به مرکزیت بندر بوشهر، منطقه ای در حاشیۀ خلیج فارس واقع در جنوب ایران است. این استان در سرتاسر غرب و سمت جنوبی اش با خلیج فارس احاطه شده و از این رو آب و هوای بسیار شرجی دارد. استان خوزستان در شمال بوشهر، کهگیلویه و بویر احمد در شمال شرقی، فارس در شرق و هرمزگان در جنوب شرقی این استان واقع است. از این رو در اینجا نیز شاهد حضور اقوام متعددی هستیم که مهم ترین آنها لرها، ترک ها، عرب ها، عشایر قشقایی، تبریزی ها و کردها هستند. این استان دارای قدمتی چندین هزارساله است و عشایر معمولاً از استان های مجاور به ویژه فارس و خوزستان به اینجا می آیند. عرب ها نیز بخش بزرگی از ساکنین بوشهر را شکل می دهند. از این رو، با وجود این که چیزی به نام لباس سنتی منحصر به استان بوشهر نمی شناسیم، در سفر به این استان مردمانی را با پوشش محلی مشاهده می کنیم که اکثراً یا عرب هستند یا در زمرۀ عشایر منطقه. تنها اطلاعی که از لباس مختص به خود بوشهر در دست داریم این است که مردان این خطه، خاصه آنها که به تجارت مشغول بودند و متمول و متشخص بودند، از کت و شلوار، جوراب و کفش و پیراهن سرتاسر سفید یا کرمی استفاده کردند. استفاده از قبا نیز در میان بزرگان این شهر مرسوم بوده است. عرب های این منطقه عمامه و عبا به تن و سر می کردند و عبای تولیدی در این شهر به دلیل کیفیت بالا همچنان موردتقاضای شیوخ عرب و بسیار گران است. زنان عرب در اینجا پیراهنی بلند و دورچین به همراه عبای سیاه به تن می کنند، شلوار چیت و کفشی به نام محلی کوش به پا می کنند. به پیراهن این زنان پیراهن عربی می گویند که بسیار پرتزیین است. آنها برای پوشاندن سر از مقنعۀ نازک سیاهی استفاده می کنند و با روبندۀ نازکی نیز صورت را می پوشانند. مانند اکثر استان های جنوبی کشور، زنان این خطه نیز بر روی تمام لباس هایشان چادر به سر می کنند. مردان بوشهر پیراهن بلند سفیدی به نام دشداشه به تن می کنند، همان لباس مرسوم میان اعراب. آنها برای جلوگیری از گرما و رطوبت عرقچینی بر سر می گذارندو شهیران و بزگران شهرروی لباس هایشان عبا می پوشند. و مردان این ناحیه لنگی روی شلوارشان می بندند که به لنگوته معروف است.
