حسن کامکار زادهی اول فروردین 1302 در شهر سنندج است. او موسیقیدان، آهنگساز، نوازنده و بنیانگذار گروه موسیقی کامکارها بود. او از همان اوان کودکی به نواختن ساز گرایش داشت که خود نشانی از استعداد در وجود ایشان بوده است. نخستین رابطهی او با موسیقی برمیگردد به سهتار نواز نابینایی بهنام علیخان، حسن کامکار در این مورد اینطور شرح میدهد "با زحمت زیاد و مشکلات عدیده چند شاهی جمع میکردم و از علی خان تار خریدم و در خفا تمرین کردم اما گاهی پدر و سایر افراد فامیل دور و نزدیک آن را بر سرم میشکستند، البته نه که مخالف باشند اما اعتقاد داشتند که باید به کارهای دیگر برسم. هنگامی که تنها 12 سال سن داشتم یک فرصت استثنایی برایم پیش آمد و در مدرسه موزیک نظام استخدام شدم و این تنها جایی بود که هم از شر تنبیهات پدر رها شدم و هم اینکه امکان پیگیری بزرگترین عشق و علاقهام که همان موسیقی بود میسر شد."
حسن کامکار علاوه بر تار که بهشکل خودآموخته آن را تمرین کرد در مدرسهی موزیک نظام با انواع سازهای بادی و نواختن آنها به نحو مطلوبی آشنا شد و پس از گذشت پانزده سال ساز ویولون را بهعنوان ساز تخصصی خود برگزید. پس از چندی حسن کامکار آغاز به جمعآوری و ساخت آهنگها، نغمهها و ترانههای فلکلور کُردی کرد. و توانست بیش از چهارصد قطعه و ترانه را نُتنویسی کند. در آن زمان بهجز افراد بزرگی چون ابوالحسن صبا کمتر کسی پیدا میشد که بهفکر جمعآوری این منابع ارزشمند باشد. وی در سال 1340 اولین هنرستان موسیقی کردستان را با حمایت وزارت فرهنگ آن زمان تاسیس کرد. و در سالهای 1346 تا 1347 توانست چهار گروه موسیقی تشکیل دهد که یک گروه از آنان گروه بانوان و یک گروه دیگر کودکان بودند. او صاحب هشت فرزند به نامهای هوشنگ، بیژن، پشنگ، ارسلان، قشنگ، ارژنگ، اردشیر و اردوان است. و همگی فرزندان خانواده نیز در زمینهی موسیقی فعالیت میکنند کامکار پدر در سال 1344 گروه کامکارها که یک گروه موسیقی خانوادگی است را بنیان گذارد.
در اولین کنسرت کامکارها در سال 1344 حسن کامکار ویولون نوازی میکرد، قشنگ میخواند، پشنگ و ارژنگ سنتور و جاز مینواخند و هوشنگ و به همراهی بیژن آکاردئون در دست داشتند. بعدها گروه کامکارها به اتفاق محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده هستهی اولیهی گروههای شیدا و عارف را بنیان گذاردند. و اولین کنسرتها را هم در اوایل انقلاب اجرا کردند. حسن کامکار به سال 1371 از دنیا رفت.