موزه‌ی آیینه با نام عمارت قصرآیینه نیز مشهور است و یکی از جذاب ترین موزه های شهر یزد محسوب میشود. این موزه با زیربنای ۸۳۷ متر مربع در باغی مصفا به وسعت ۸۱۷۴ مترمربع در خیابان كاشانی یزدی، واقع شده است. ساختمان موزه کوشکی در میان باغ است. حیاط وسیع با استخری در وسط، اتاق‌های گچبری و آینهکاری شده رو به استخر، راهروهای تو در تو و حوضخانه را دربرگرفته که در زمان پهلوی اول بنا شده است. قصر آیینه یزد در سال ۱۳۲۰ به دست فردی به نام صراف زاده ساخته و به عنوان یک مهمانسرای خصوصی استفاده میشد؛ او بازرگان و مالک عمده و وكیل مجلس، فرزند حاج على صراف یزدى، بود که در ۱۲۷۸ شمسی در یزد تولد یافت. اما پس از انقلاب، این عمارت که توسط بنیاد مستضعفان مصادره شده بود در سال ۱۳۷۷ تغییر کاربری داد و به موزه تبدیل شد. در مورد معماری و نمای عمارت قصرآیینه باید گفت که دکور آن تلفیقی از معماری سنتی و اروپایی است که به شکل هنرمندانهای به دست ایرانیان در هم آمیخته است. اتاق هایی رو به استخر یا نشیمن بهاری، اتاق خواب، قسمت شاه نشین و ... همچنین تزئینات اتاق شامل گچبری، نقاشی روی دیوار و آیینه کاری است. درها و پنجره‌ها چوبی و مشبک با شیشه‌های رنگی است و پنجره‌ها با لولای جداشونده به صورت ساده و رنگی ساخته شده است. این موزه محل نمایش انواع پیه‌سوز، شمع سوز، نفتسوز، كبریت و اشیای برقی باستانی است. تعداد اشیاء موزه ۱۲۴ مورد است كه می توان آنها را در شش دسته طبقه بندی کرد.
۱) اشیاء روشناییِ پیه سوز شامل نصبی، آویز، پایه دار، دستی؛ ۲) شمع سوز شامل انواع نصبی، آویز، پایه دار، دستی؛ ۳) نفت سوزها؛ ۴) گازسوزها؛ ۵) برقسوزها؛ ۶) مجموعه آیینه‌ها «تعداد اشیاء : ۱۲۴مورد». قدیمی‌ترین شیء موجود در موزه پیه سوزهای متعلق به دوران ساسانی است. همچنین آثار وقفی مرحوم سید حسین حیدری (مجموعه دار یزدی) در این موزه به نمایش گذاشته شده است. موزه ی آیینه و روشنایی یزد همچنین دربردارنده‌ی مجموعه‌های خطی، اسلحه، سکه، کتب، تمبر، قفل، دهنه ی اسب (متعلق به هزاره ی دوم قبل از میلاد) و نمونه‌هایی از برنزهای لرستان و اشیای دیگر است که در معرض دید عموم قرار گرفته است.
