لاهیجان یکی از معروفترین و زیباترین شهرهای گیلان است، شهری که او را عروس گیلان میخوانند. شهری که به «شیطان کوهِ» زیبا تکیه زده و به باغهای سبز چای و شالیزارهای برنج‌اش شهره است.
لاهیجان شهری کوچک با خیابانبندیهای زیبا و مرتب است، شهری که اگر از بلندای شیطان کوه به آن نگاه کنید انگار نقشهای مدلسازی شده از یک شهر ایدهآل است، شهری با بامهای سرخ سفالی (که البته این روزها آپارتمانها دارند جای این خانهها را میگیرند) و طبیعتی سرسبز و زنده. اما چیزی که لاهیجان را بیش از پیش به شهری زیبا و دلفریب بدل کرده دریاچه‌ای بزرگ است که چون فیروزه‌ای زیبا در میان شهر قرار گرفته است؛ این دریاچه را «استخر لاهیجان» مینامند.
می‌گویند این استخر را شاه عباس ساخته تا آبی که از کوه جاری می‌شود برای آبیاری شالیزارها ذخیره شود. استخر شاه عباسی حالا نگینی بر دل لاهیجان شده، استخری بزرگ با دورنمایی از شیطان کوهِ همیشه سبز و حاشیه شمشادکاری شده و بلواری پر از گل و منظرهای از مرغ‌های دریایی و مرغابی‌های وحشی که بر آسمان پرواز می‌کنند، بر سطح آب می‌نشینند و شنا می‌کنند و آدم را غرق غوغای خودشان می‌کنند.
درون این استخر بسیار بزرگ که چون رودخانه‌ای جاری در میانه شهر آرام گرفته، جزیره‌ای مربعی شکل هم هست که قدیمیها به آن «میان پشته»می‌گویند. گویا شاه عباس در این مکان برای خودش کاخی ساخته بوده که حالا نشانی از آن نیست . این جزیره کوچک که با پلی سیمانی که به برون راه دارد، حالا به بخش خصوصی واگذار شده و بدل به رستوران و مکانی برای برگزاری جشن‌ها شده است. نمای استخر و جزیره کوچکِ میانش در شب دیدنی است، حاشیه استخر چراغانی است و جزیره و پلی که به آن می‌رسد با چراغهای آبیِ مایل به بنفش نورانی شدهاند و تصویری رویایی را خلق کرده‌اند.
