کوه دماوند بلند ترین کوه و قله ی آتشفشانی در ایران می باشد. این کوه در شمال ایران در قسمت مرکزی رشته کوه البرز و در جنوب دریای خزر واقع شده است و به هنگام صاف و آفتابی بودن هوا از شهرهای تهران، ورامین و قم و نیز کرانه های دریای خزر قابل مشاهده است.
در فرهنگ ایران دماوند نماد پایداری و استواری بوده و از آن در آثار ادبی فارسی و اساطیر ایران یاد شده است.
این کوه در دوران چهارم زمین شناسی (دوران هولوسین) تشکیل شده و فعالیت های آتش فشانی آن هم اکنون محدود به تصعید گازهای گوگردی است.
رودخانه ی تینه در شمال، رودخانه ی هراز در جنوب و شرق و رودخانه ی لار و دیوآسیاب در غرب و رود پنج او (پنج آب) در شرق کوه دماوند جاری هستند. دمای هوا در ارتفاعات این کوه در زمستان ۶۰ درجه زیر صفر و در تابستان حدوداً یک درجه زیر صفر است و فشار هوا در قله ی آن نصف فشار هوا در سطح دریا است.
در ارتفاعات مختلف کوه دماوند گیاهان متنوع و خاصی رشد می کنند و به دلیل موقعیت ویژه ی این منطقه که از شمال به جنگل و از جنوب به کوه های هم مرز کویر مشرف است، گونه های مختلف جانوری را دربر می گیرد. در قسمت جنوبی کوه دماوند آبشاری یخ زده و منحصر به فرد وجود دارد که یخ آن هیچ گاه ذوب نمی شود. شرقی ترین یخچال های مهم البرز روی قله ی دماوند قرار دارند. تصویر کوه دماوند بر روی اسکناس های رسمی ایران نیز به چاپ رسیده است. این کوه همه ساله پذیرای کوهنوردان و گردشگران بسیاری است و در روز 13 تیر ماه، روز ملی دماوند، سالیانه جشنی که به ثبت ملی رسیده در دامنه های این کوه برگزار می شود.
