آباده یکی از شهرستان های استان فارس است که از دیرباز به واسطه ی منبت کاران و آثار چوبیِ منبت شهره بوده است. در تیرماه 1397 از سوی شورای جهانی صنایع دستی از کارگاه های منبت آباده بازدیدی به عمل آمد و این شهر به عنوان پایتخت منبت جهان معرفی و ثبت شد. در کتب سیاحانی که از این منطقه دیدن کرده اند از هنر منبت کاری آباده یاد شده است؛ برخی پیشینه ی این هنر را در این منطقه 700 سال ارزیابی می کنند.
قاشق های چوبی شربت خوری آباده از جمله معروفترین و ظریفترین سازه های این منطقه از گذشته تا به امروز بوده است و اکثر مجموعه داران سازه های چوبی یکی از قاشق های منبت کاری آباده را در مجموعه خود جای داده اند. هنر منبت چوب به دو شیوه ی سنتی و فرنگی در ایران اجرا می شود که ساخت منبت آباده مبتنی بر شیوه ی سنتی است. در سبک سنتی کنده کاری بر روی چوب به شکل خیلی ظریف و به وسیله ی مغارهایی انجام می شود که مردم این منطقه آنها را از فولاد آبدیده و در اندازه های دلخواه و مختلف می سازند. طرح های منبت سنتی بیشتر شامل طرح های نباتی است که ریشه در نام منبت به معنای گل و گیاه دارد.
منبت در منطقه ی آباده با فرهنگ و زندگی مردم عجین شده است چرا که این هنر- صنعت در طول تاریخ از پدران به پسران به شکل موروثی انتقال و آموزش داده شده است. البته امروزه زنان این منطقه نیز در هنر منبت فعالیت می کنند و بیش از 150 کارگاه منبت و پنج هزار هنرمند منبت کار اعم از زنان و مردان به فعالیت و خلق سازه های چوبی مشغولند.
از معروفترین استادان منبت شهر آباده میتوان از مرحوم احمد امامی یاد کرد. در سال 1311 به دستور رضا شاه به منظور متمرکز ساختن هنرهای ملی مدرسه ی "صنایع قدیمه" تاسیس شد و استاد احمد امامی برای راهاندازی کارگاه منبت کاری و آموزش به هنرجویان به تهران دعوت شد. مرحوم امامی به همراهی فرزند خود علی امامی به تهران آمد و کارگاه منبت به همت این استاد آغاز به کار کرد. بعد از درگذشت استاد احمد امامی به سال 1319 فرزند ایشان علی امامی به سرپرستی کارگاه منبت انتخاب شد. این کارگاه تا به امروز به سرپرستی ایشان به فعالیت ادامه داده است.