لباس محلی مردمان زنجان

استان زنجان یکی از استان های شمالی غربی کشور است که میان شش استان قزوین، اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان و همدان قرار گرفته است. اکثر مردم در این استان ترک هستند و به زبان ترکی آذربایجانی صحبت می کنند. این استان دارای پیشینۀ تاریخی بس طولانی است و آثار و جاذبه های فرهنگی-تاریخی بی شماری در آن برجای مانده است، و هنرهای دستی متنوعی نیز در اینجا رواج دارد. از این رو، در سایر ابعاد فرهنگ بومی از جمله پوشاک سنتی نیز حرف هایی برای گفتن دارد. مجموعۀ رختشویخانه واقع در قلب شهر زنجان، مرکز این استان، که بنای عمومی بی مانندی برای زنان شهر بوده تا در آن لباس-هایشان را بشورند، امروزه به موزۀ بی نظیری برای معرفی فرهنگ بومی این استان تبدیل شده است و شما می توانید با بازدید از این موزۀ مردم شناسی علاوه بر آشنایی با معماری بنا و برخی از آداب و رسوم و سنت های منطقه، به پوشش خاص مردان و زنان زنجان در قدیم نیز پی ببرید. زنان زنجانی پیراهنی به اسم کوینگ بر تن می کنند که تا بالای زانو می رسد و روی آن یک جلیقه می پوشند که به آن جلیزقا می گویند. زنان ثروتمند به جای جلیزقا مدل آستین دار آن را می پوشیدند که یَل نام دارد. زیر کوینگ شلیته می پوشیدند و زیر آن شلواری مشکی و ضخیم. زنان در اینجا ایاخ قابی به پا می کنند که کفشی چرمی شبیه پوتین است و انواع مختلف دارد. چاروق نیز که یکی از تولیدات دست ساز خود استان است از جمله پاپوش های زنان است. آنها جورابی پشمی و دستباف نیز به پا می کنند و در کنار لباسشان زیورآلات نیز می آویزند. روسری خاص زنان زنجان یاشماق نام دارد که در زیر آن دو جزء دیگر برای پوشش سر و محافظت از موها به کار می رفت. پوشن پارچه ای برای محافظت از مو و قوس پیشانی و چنه التی برای حفظ پوشن که مزین به سکه های قلابدار و منجوق بود. مردان زنجان کت و شلوار معمولی می پوشند. نوعی کلاه نمدی به نام کچه بورک وجه تمایز ایشان است که از قضا برایشان اهمیت خاصی نیز دارد.  چاروق، گیوه و کفش دوبندی انوع مختلف پاپوش مردان زنجانی است که به تناسب موقعیت و مراسم از آنها استفاده می کردند.