در 23 كيلومتري شمال غرب كازرون، در حاشيه رودخانه شاپور و در ميان حلقهاي از درختان ليمو، نارنج، سيب و پرتقل و نخلهاي سربلند و چشمه سارهاي زلال و گوارا، شهر باستاني بيشاپور قرار دارد. به قول مقدسي در قديم ده نوع عطر روغني در اين منطقه به عمل ميآمده كه به خارج صادر ميشده. عطر نيلوفر، بنفشه، نرگسي، كارده، سوسن، زنبق، مورد، مرزنجوش با درنگ و عطر بهار نارنج.
اين شهر به دستور شاپور اول توسط يك معمار سوري به نام «اپساي» دبير طراحي و ساخته شد. تاريخ ساخت اين شهر براساس كتيبه اي به خط پهلوي اشكاني و ساساني بر روي يكي از دو ستون بناي موسوم به ستون-هاي يادبود حجاري شده كه مطابق با 266 میلادي است. اين شهر از سه بخش تشكيل شده است: بخش اصلي كه توسط يك حصار مستحکم محصور بوده، شامل بناهاي مذهبي و حكومتي مي باشد كه مهم ترين آنها معبد آناهيتا، تالار تشريفات، ايوان و حياط موزاييك و كاخ والرين است. بخش دوم قلعه دختر كه بر فراز بلندي مشرف بر تنگ چوگان و شهر بيشاپور ساخته شده و وظيفه نگهباني از شهر را بر عهده داشته است.بخش سوم خارج از حصار كه مهم ترين بناهاي موجود در آن ستون-هاي يادبود، مدرسه دوران آل بويه، دارالاماره، مسجد و حمام هاي بيشاپور مي باشند بخش اعظم اين قسمت مربوط به دوران اسلامي است. از ديگر آثار به جاي مانده از اين شهر مي توان به خندقي در جبهه شرقي و جنوبي اشاره نمود. اين شهر تا قرن پنجم هجري قمري رونق داشته است.
