برای افرادی که به ته دیگ علاقه مند هستند، ته چین یک گزینه‌ی غذایی بسیار وسوسه انگیز است، چرا که در واقع کل غذا با طعم بسیار جذاب و لذیذ ته دیگ همراه است. ته چین یک غذای ایرانی است که هم به عنوان وعده‌ی غذایی روزانه برای خانواده ها استفاده می شود و هم طبخ آن در مهمانی ها و مراسم بسیار رایج است. در واقع، بیش از آن که ته چین یک غذای خانگی باشد، یک گزینه‌ی رستورانی است مخصوصاً به این دلیل که ظاهر بسیار زیبا و مجلسی دارد که برای طبخ در مجالس و مهمانی ها کاملاً مناسب است. شاید بیش از همه با ته چین مرغ آشنایی داشته باشیم، اما جالب است بدانیم که این غذا را به صورت های مختلف و با ترکیب مواد مختلف از جمله گوشت قرمز، گوشت ماهی، سبزیجات به ویژه اسفناج و بادمجان نیز می پزند که در این میان ته چین مرغ از بقیه مشهورتر است.
گوشت مورداستفاده در ته چین از هر نوعی که باشد، سایر ترکیبات غذا ثابت باقی می ماند، یعنی ماست، برنج، زعفران و تخم مرغ. ظاهر ته چین به شکل یک ته دیگ زعفرانی ضخیم است که معمولاً در رستوران ها کل غذا ته دیگی پخته می شود، برای این کار لازم است که ته چین در حرارت ملایم و زمان طولانی پخت شود. اما عمدتاً در منازل ته چین از یک لایه ته دیگی و یک لایه‌ی برنج تشکیل می شود. روش طبخ ته چین به این صورت است که ابتدا گوشت را جدا می پزند و آن را طعم-دار می کنند، سپس آن را به قطعات ریز یا نوارهای باریک تقسیم می کنند. در ظرفی جداگانه مخلوط ماست و تخم مرغ همراه با ادویه و زعفران را آماده می کنند و آن را روی حرارت قرار می دهند، سپس برنج و در نهایت قطعات گوشت را به آن می افزایند.
در نهایت درب ظرف را می بندند تا غذا در حرارت ملایم پخته شود. شکل آماده ی این غذا بیشتر شبیه کیک است که ظاهر بسیار زیبایی به سفره ی غذا یا میز ناهار یا شام می دهد. به علاوه مواد دیگری را نیز می توان به عنوان چاشنی به ته چین اضافه کرد که گردوی خوردشده و زرشک مهم ترین آنهاست. ته چین را در نقاط مختلف ایران بسته به سنت های منطقه و ذائقه ی افراد به اشکال بسیار متنوعی می پزند، به عنوان مثال در سنگسر (مهدی شهر کنونی) که ته چین بسیار مشهوری دارد، این غذا شل تر از سایر مناطق است، در برخی شهرهای شمال به آن رب ازگیل و آلوچه می زنند و با گوشت شکار یا گوشت حیوانات محلی آن را طبخ می کنند.