خراسان شمالی استان کوچکی در شمال شرقی ایران است که در سال 1383 پس از تقسیم خراسان بزرگ به سه بخش تشکیل شد. این استان به ترتیب از سه جهت جنوب، جنوب غربی و غرب به استان های خراسان رضوی، سمنان و گلستان محدود می شود و از سایر جهات با کشور ترکمنستان هم مرز است. اقوام متعددی از جمله ترک ها، فارس ها و ترکمن ها در اینجا ساکن هستند اما حدود نیمی از جمعیت این استان را کردهای خراسان تشکیل می دهند که آنها را به نام کُرمانج می شناسیم. آنها نیز مانند سایر کردهای ایران زمین، فرهنگ، زبان، آداب و رسوم و نیز پوشش خاص خود را دارند. زنان کرمانج لباسی متشکل از سه بخش به تن می کنند: پوشش بالاتنه شامل پیراهنی به اسم گراس، و جلیقه ای مزین و پوشش پایین تنه که دامنی کوتاه و پرچین و مخملی به اسم شیلوار است. گراس پیراهنی آستین بلند و بی یقه است که در دو طرف چاک دارد. این پیراهن به رنگ روشن و گلدار تولید می شود و حاشیه های آن نواردوزی شده است. کرمانج ها به جلیقۀ خود جلسقه می گویند که آن را به کمک تعداد زیادی سکه تزیین کرده اند. دامن زنان کرمانج معمولاً قرمز یا نارنجی است که تا زیر زانو می رسد و بسیار پرچین است. این زنان روسری های بزرگی بر سر می کنند که از جنس پشم است و روی آن دستمالی کوچک و معمولاً تیره رنگ بسته می شود. کفش خاص کرمانج ها نیز چاروق نام دارد که تولید بومی است. مردان غیور و جنگجوی کرمانج نیز سه تکه لباس شامل پیراهن، شلوار و جلیقه به تن می کنند. پیراهن قرمز رنگ و در دو طرف چاکدار است و معمولاً از ساتن دوخته می شود. روی پیراهن کمربندی می بندند. آنها دور دستشان نیز دستمالی برای رفع خستگی کار و نواختن دوتار می بندند. شلوار مشکی ساده در قسمت پایین داخل یک جوراب منقوش قرار می گیرد. این جوراب را با نواری به نام پای تابه به پا محکم می کنند و کفشی به نام چاروق می پوشند. آنها روی پیراهن خود معمولاً یک جلیقۀ ساده به تن می کنند و دستمالی نیز دور یقۀ خود می بندند. لازم به ذکر است که اخیراً اشکال جدیدی از لباس به نام کرمانجی معرفی شده است که تزیینات بسیار زیادی در لباس مردانه آن را بسیار به مدل زنانه نزدیک کرده است و کاملاً با لباس اصیل کرمانجی که بخش مهمی از فرهنگ ایشان است فاصله دارد.
