شهر باستانی شوش از مهم ترین و باشکوه ترین سکونتگاه های شناخته شده در جهان با قدمتی حدود 4000 سال پیش از میلاد (بنا به نظریاتی 7000 سال پیش از میلاد) است. این محوطه ی تاریخی، به عنوان کهن ترین شهر جهان، روزگاری مرکز برخورد دو تمدن «میان رودان» و «عیلام» بوده است. زندگی شهرنشینی همچنان در این منطقه ادامه دارد. دراین شهر باستانی علاوه بر عیلامی ها (به معنای سرزمین خدایان)، اقوامی نظیر آشوری ها، هخامنشیان، سلوکیان، پارتیان، بابلی ها و ساسانیان حکمرانی داشته اند.
محوطه ی باستانی شوش ناحیه ای وسیع از بناها و سازه های معماری بسیار متنوعی را از پیش از تاریخ تا دوران اسلامی در بر می گیرد که شامل کاخ شاوور، آپادانا (یکی از باشکوه ترین و کم نظیرترین آثار باستانی جهان)، دروازه ی شرقی، هدیش، شهر پانزدهم، روستای هخامنشی، مسجد جامع شوش، مجموعه ی بناهای دوره ی اسلامی، تپه های آکروپول و قلعه ی فرانسوی ها است. مردمان عیلام پیشرفت هایی در خط، معماری، ذوب فلزات، شیشه و هنر پیکرتراشی ایجاد کردند. پیکره ی خدایان در میان آثار باستانی شوش در دوره ی عیلامی جایگاه ویژه ای دارد. آثار باستانی ارزشمندی از حفاری های این منطقه بدست آمده است که حجم عظیمی از آنان در موزه های معروف دنیا نگهداری می شوند.
