خانه امام جمعه تهران

داستان خانه امام جمعه تهران به زمانی برمی‌گردد که سید ابوالقاسم امام جمعه، عمارتی باشکوه را از  میرزا آقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین شاه خریداری می‌کند. حاج سیدابوالقاسم امام جمعه، پسر ارشد زین الدین و نوه معیرالممالک با درگذشت پدر، مسئولیت نگهداری از مسجد را در تهران عهده‌دار می‌شود. سید ابوالقاسم بعدها با دختر مظفرالدین شاه ازدواج می‌کند و در سال‌های پر تب و تاب مشروطه، به امامت جمعه تهران منصوب می‌شود.  

اما در حدود سال 1300 خورشیدی، خانه‌ای اعیانی برای این خاندان بزرگ و صاحب‌نام در محله ناصرخسرو تهران ساخته می‌شود. عمارتی با شکوه با دو بخش اندرونی و بیرونی که به عادت زندگی در خانه‌های قدیمی ایرانی، بخش اندرونی آن محل سکونت خانواده و خدمتکاران امام جمعه بود. بخش بیرونی هم که در آن زمان میزبان میهمانان امام جمعه بود. بخش اندرونی اکنون تخریب و به مدرسه تبدیل شده است و بخش بیرونی به عنوان خانه امام جمعه برای بازدید عموم مهیاست.

تزئینات عمارت امام جمعه، زبانزد اهالی هنر و معماری است به طوری که داخل عمارت با تصاویر زنان با پوشش غربی، آینه‌کاری و گچبری‌های زیبا تزئین شده است. همچنین محله‌ای که این خانه در آن واقع شده در گذشته به نام محله عودلاجان شهرت داشته است و تکیه دولت سابق هم در همین محله و با اندکی فاصله از خانه امام جمعه قرار داشته است.

خانه امام جمعه روزهای دشوار بسیاری را به خود دیده است. انفجاری که در میدان توپخانه یا امام خمینی فعلی رخ داد، آسیب‌هایی را به بنا وارد کرد و همچنین در دوران جنگ ایران و عراق، برخورد موشک در 25 متری خانه، روز دشوار دیگری را برای این عمارت و ساکنان آن رقم زد. با این‌که خانه امام جمعه بعدها مرمت شد، اما ساخت پارکینگی طبقاتی در آن نزدیکی، باز هم خواب این عمارت زیبا را برآشفته است.  

امروز می‌توان سراغ خانه امام جمعه را در خیابان ناصرخسرو، پایین‌تر از میدان امام‌خمینی و در کوچه‌ای به همین نام و به شماره پلاک 37 گرفت.