گوهر تپه یکی از محوطه‌های باستانی پیش از تاریخ شمال ایران در استان مازندران است که در شهرستان بهشهر و در ۲ کیلومتری شمال غربی رستمکلا وکیلومتر ۳۰ جاده ساری به بهشهر قرار گرفته است. این محوطه باستانی در دشتی واقع شده که در جنوب آن مراتع و کوهستانهای جنگلی و کوهستانی سرسبز قرار دارد.
داستان گوهر تپه از زندگی انسان‌هایی آغاز میشود که در غارهای باستانی مازندران چون غار گمیشان، غار هوتو و غار کمربند زندگی می‌کردند و با خروج از غار به مرور در محوطه گوهرتپه ساکن شدند.
در عصر نوسنگی، در گوهرتپه زندگی روستا نشینی رواج داشته و در دوره برنز و مفرغ مورد توجه قرار گرفته و درنهایت تبدیل به مکانی برای استقرار شهرنشینی شده است.
در جریان دوران‌های زمین‌شناسی غارهای زیادی در این منطقه تشکیل شده که منجر به ایجاد استقرارهای بعدی انسان در آنها شده است. گوهرتپه یکی از استقرارگاه‌های پیش از تاریخی ایران است که در دوران مس و سنگ شکل گرفته است.
قرار داشتن این محوطه در حد فاصل دره‌ها و غارهای باستانی همچون غار هوتو، غار کمربند و غار کومیشان اهمیت آن را دو چندان کرده است. با توجه به سرچشمه‌های آبی، جنگل، دریا، غارها و شرایط مطلوب منطقه همراه با پتانسیل‌های موجود دیگر، گوهرتپه به صورت تدریجی مسیر توسعه را پیمود و در دوران مفرغ به شهری بزرگ با وسعت پنجاه هکتاری تبدیل شد.
از جمله آثار به دست آمده از گوهر تپه، در میان لایه‌های دوره مس و سنگ و عصر مفرغ، می‌توان به انواع سفال، اشیا مفرغی، مهر، اشیا تزیینی و ساختارهای معماری و همینطور جنگ‌افزارهایی شامل سرنیزه، خنجر و هم چنین اشیاء تزیینی شامل آویز، گردنبند و دستبند اشاره کرد. همچنین مهره‌های سنگی، پیکرک‌های حیوانی و انسانی، ریتون‌های سفالی و نمونه‌های مختلف دوک، سردوک و دیسک‌های سفالی اشاره کرد. اشاره کرد
آثار معماری به دست آمده در گوهر تپه استفاده از ، خشت و سنگ را در پی بناها آشکار میکند که به وسیله تیرک‌های چوبی و افقی و نی پوشیده شدهاند. در گوهرتپه ابزارهای سنگی زیادی بدست آمده که از آن جمله می‌توان به تیغه‌ها، تراشه‌ها و هاون‌های سنگی اشاره کرد که از کانی‌های گوناگون در میان لایه‌های سنگ آهک منطقه به دست آمد و کاربرد این ابزارهای سنگی جهت درو کردن غلات، تکه کردن گیاهان و گوشت حیوانات و آسیاب کردن گندم و دانه‌های گیاهی بوده است