شادآباد در 10 کیلومتری غرب تبریز و در دهستان باسمنج قرار دارد. در حال حاضر گورستان از طريق یکی از منشعبات مسیر اصلی اتوبان تهران–تبریز قابل دسترسی می‌باشد. در سرتاسر گورستان مقابری وجود دارد که حاصل صناعت هنرمندان مسلمان قرون هفتم الی نهم ه.ق می‌باشد. مجموعه مقابر سنگی روستای شادآباد را می‌توان در قالب گنجینه‌ای از مواد فرهنگی کهنی معرفی کرد که تا کنون به علت دوری از انظار شهروندان و محدودیت تردد و دسترسی به محوطه‌ی گورستان، ناشناخته و مغفول مانده‌اند. شیوه‌ی ایجاد مقابر بدین گونه بوده است که پس از حفر زمین به عمق تقریبی دو متر جهت ایجاد اتاقک تدفینی، دیوارهای اطراف اتاقک را با سنگ و ملات آهک کار کرده و پس از قرار دادن فرد متوفی در حالت چمباتمه وی را با هدایای فراوان به خاک می‌سپردند.
اهمیت این قبرستان را باید مدیون قرارگیری مقبره‌ی سلطان اُویس ایلکانی (776 ه.ق) در بخش مرکزی گورستان دانست. دورتا دور این قبرستان توسط دیوارهای به ارتفاع قریب به یک متر حصار شده است و ورود به مجموعه از طریق یک دروازه‌ی سنگی امکان‌پذیر می‌باشد. ترکیب فضایی حصار سنگی، دروازه‌ی ورودی و مقبره‌ی سلطان اُویس ایلکانی منجر به تمایز این گورستان در ایران شده است.