دزفول شهر آجر است، در هر کوی و برزن، سازههای زیبا و چشمنواز را می‌توان دید که با تزئینات زیبای معماری آراسته شدهاند که یکی از آن‌ها مسجد جامع شهر است. تاریخ ساخت این مسجد به سدههای اولیه پس از ورود اسلام به ایران بر میگردد. از سویی شیوه به کار گرفته شده در ساخت مسجد جامع دزفول، ترکیبی از سبک ساسانی و همینطور سبک بومی دزفول است. البته این مسجد در دورههای مختلف تاریخی از جمله صفویه و قاجار هم مرمت شده است.
مسجد دارای صحن بزرگی است. بدنه اصلی بنا در جبهه جنوبی واقع است و ساختاری سنگی دارد. علاوه بر مرمتهای انجام شده بر روی این مسجد جامع، بیشتر تزئینات کاشیکاری بنا مربوط به دوره قاجاریه است که با خط کوفی و نقشهای هندسی مزین شده است. همچنین سقف شبستان مسجد، گنبدی شکل و آجری است.
از جمله قسمت‌های شاخص مسجد جامع دزفول، محراب آن است که گچبریهای چشمنوازی دارد. همچنین «شوادان» مسجد نیز از بخشهای مورد توجه گردشگران است. شوادانها اتاقهای کوچک بدون درب هستند که در زیر زمین و برای فرار از گرمای دزفول ساخته می‌شدند. از این اتاقها به علت همجواری با رود دز و وجود هوای مطبوع، برای اقامت تابستانه استفاده می‌شود.
تاریخ ساخت بخش ورودی و همچنین گلدسته های مسجد جامع دزفول به قرن 12 هجری قمری باز میگردد. ناگفته نماند که ساختار این بخشها از اصول معماری «کاخ ایوان کرخه» در چند کیلومتری شهر شوش برگرفته شده است.
مسجد جامع دزفول در بافت قدیم شهر واقع شده است و پس از بازدید از خانه زیبای تیزنو و بازار دزفول می‌توان برای دیدن آن برنامه‌ریزی کرد. این مسجد به شماره ۲۸۷ در 29 آذرماه 1315 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
1.jpg)
10.jpg)