غار پرآو

غار پرآو یا پَراو که در لغت به معنی «غاری پرآب» است، در ارتفاع 3000متری کوهی به همین نام قرار گرفته است. این غار یکی از فنی‌ترین غارهای ایران و دنیاست که محل آزمودن توانایی غارنوردان حرفه‌ای به شمار می‌رود و از این جهت شهرت زیادی دارد.هنگامی که این غار در سال 1971 میلادی کشف می‎شود، عمیق‎ترین غار آبی دنیا به شما می‎رفته بنابراین لقب «اورستِ غارها» را به خود اختصاص داده بود. اما امروزه این لقب به غارهای دیگری که بعدها کشف شدند، اختصاص یافته است. همچنین وجود دهانه‎ای در ارتفاع 3000متری از سطح دریا، که از جمله بالاترین سطوح در بین غارهای آبی عمودی دنیا به شمار می‎رود، از جمله ویژگی‎های منحصربه‎ فرد این غار است.نخستین کسانی که این غار اعجاب‎انگیز را کشف کردند، یک گروه از غارنوردان کشور انگلستان بودند که در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به سرپرستی شخصی به نام «جان میدلتون» توانستند به عمق ۷۵۰ متری غار دست یابند.اما ایرانی‎ها نیز سهمی در اکتشافات انجام شده در این غار دارند. در سال ۱۳۶۸خورشیدی «تیم کانون کوهنوردان کرمانشاه» به سرپرستی آقای «بهمن مشتکوب» راهی غار شدند. اما این برنامه اکتشافی به دلیل سرازیر شدن حجم زیادی آب به درون غار ناتمام ماند. این گروه دوباره در سال 1370 خورشیدی موفق شدند به عنوان اولین گروه ایرانی تا انتهای غار را بپیمایند. در طی سال‌های بعد، تلاش‎ها برای کشف غار توسط ایرانی‎ها ادامه یافت که علاوه بر دستیابی به حوضچه انتهای غار، به کشف راه‌های جدید نیز انجامید.

گفتنی است پرآو در سال ۱۳۸۸خورشیدی، توسط سازمان محیط زیست به عنوان یک «اثر طبیعی ملی» که نیازمند حفاظت ویژه است، به ثبت رسید. یک سال بعد یعنی در سال 1389 نیز سازمان میراث فرهنگی این غار را در فهرست میراث طبیعی ایران جای داد.

از ویژگی‎های ساختاری و زمین‎شناختی غار پرآو می‎توان به عمق 752 متر آن اشاره کرد که با طول حدود 1500 متر، تبدیل به مقصدی جذاب برای غارنوردان و طبیعت‎دوستان شده است. این غار ۲۶ حلقه چاه دارد و عمیق‌ترین آن‎ها، چاه شماره ۱۶ است. این چاه عمقی ۴۲ متری دارد. آبی که در غار پرآو جاری است، از ذوب یخچال‌های زیرزمینی حاصل می‌‎شود.

بدنه و دیوار سنگی داخل غار بسیار خشن و متخلخل است و این باعث می‌شود که لباس غارنوردان در حین پیمایش سریعاً پاره شود. همچنین نفوذ آب سرد به لباس‌ها و سطح بدن بر سطح دشواری غارنوردی می‎افزاید.

پرآو، در دوازده کیلومتری شمال‌شرق شهر کرمانشاه، در حدفاصل «طاق بستان» و «بیستون» و در جنوب منطقه‌ای به نام «میدان پرآو» و ۳۰۰ متری پایین‎دست «قله شیخ علیخان» یا «قله پرآو» جای دارد.