اگر کسی در تهران هوس دوچرخه‌سوای بکند بدون شک اولین جایی که به ذهنش خطور می‌کند، پارک جنگلی چیتگر است. پارک چیتگر یکی از گزینههای عالی گشت‌وگذار در نزدیکی تهران است که طبیعت جذاب و طراحی خوبی برای ورزش‌های هوازی دارد. این پارک که در سال ۱۳۴۲ ساخته شده، میان اهالی پایتخت و مسافران غرب، محبوب است.
برای رفتن به پارک جنگلی چیتگر باید وارد بزرگ‌راه تهران – کرج شوید و همان ابتدای اتوبان، خروجی پارک را دنبال کنید، یعنی جایی که ردیف کاج‌های سبز پارک خودنمایی می‌کنند.
با مترو هم می‌توان به چیتگر رسید. کافی‌ست خط پنج مترو را سوار شوید. ایستگاه چیتگر روبه‌روی ورودی شرقی پارک و ایستگاه ایران‌خودرو در غرب پارک، مسافران را پیاده می‌کنند.
با رسیدن به فضای سبز پارک، پیک‌نیک شما شروع می‌شود. خوب است زیرانداز یا چادر همراه داشته باشید، در غیر این صورت باید نیمکت یا آلاچیق خالی برای نشستن پیدا کنید.
برای درست کردن کباب و جوجه می‌شود از منقل‌های ثابت سیمانی پارک استفاده کرد. اما اگر بخواهید همه‌ی روز را به استراحت بگذارنید، باید به یکی از رستوران‌های پارک سر بزنید؛ رستوران‌های تشریفات، مروارید، باراد و شب‌های گلستان.
پارک چیتگر به داشتن پیست‌های دوچرخه‌اش معروف است. افراد زیادی برای دوچرخه‌سواری چیتگر را انتخاب می‌کنند. این‌جا هم برای حرفه‌ای‌ها خوب است و هم برای کسانی که تفریحی می‌خواهند چند ساعتی را رکاب بزنند. پارک یک پیست کوهستانی دارد که بیشتر برای کسانی مناسب است که قدرت بدنی بالایی دارند.
پیست‌های دوچرخه‌سواری سرعت و استقامت گزینههای بعدی هستند؛ ضمن این‌که برای خانم‌ها پیست دوچرخه‌سواری ویژه درنظر گرفته شده است. بعضی‌ها ترجیح می‌دهند دوچرخه‌ی خودشان را همراه داشته باشند. اما این امکان هم فراهم است که دوچرخه اجاره کرده و گشتی در مسیر سرسبز و پردرخت پارک بزنید. این‌جا بازار اسکیت‌سواری هم داغ است.
سرگرمی دیگری که در پارک چیتگر می‌شود تجربه کرد، سوارکاری است. بزرگ و کوچک می‌توانند سری به باشگاه سوارکاری بزنند و سوارکاری و گردش با اسب را امتحان کنند. این باشگاه اعضای ثابت هم دارد که به‌طور منظم به این‌جا می‌آیند.
یکی از علت‌های محبوب بودن پارک جنگلی چیتگر این است که با هر سلیقه‌ای می‌توانید سر خودتان را گرم کنید، اهل دوچرخه، اسکیت یا سوارکاری که نباشید، در محوطه‌ی پینت‌بال تفریح می‌کنید. کودکان را می‌توان به بیشه‌زار برد تا از حیوانات و پرندگان آن بازدید کنند.
از پیاده‌روی و لذت بردن از سایه‌ی خنک درختان نباید غافل شد. این‌جا کاخ و سرو فراوان است، اما گونه‌های دیگر هم پیدا می‌شود؛ مانند افرا، بلوط، اقاقیا، زبان گنجشک و نارون چتری. کوچه‌های پرپیچ‌وخم پارک امن هستند و می‌شود با خیال آسوده و به‌دور از صدای ماشین‌ها خستگی درکرد.
برای دیدن تنها دریاچه‌ی مصنوعی شهر باید به شمال پارک چیتگر رفت. با این‌که طرح ساخت دریاچه چیتگر از سال ۱۳۴۷ تهیه شده بود، افتتاحیه در سال ۱۳۹۲ صورت گرفت. تهران شهری‌ست که رودخانه ندارد، از این‌رو سر زدن به این دریاچه، با چشم‌انداز تماشایی‌اش خالی از لطف نیست.
وسعت دریاچه چیتگر یا دریاچه خلیج‌فارس ۱۳۰ هکتار است و جزیره، اسکله و امکان قایق‌رانی دارد. این‌جا می‌شود قایق پدالی، قایق موتوری یا قایق اتوبوسی سوار شد. نشستن در ساحل سنگی و گوش سپردن به صدای موج‌های ریز آب، خستگی یک هفته کار را از تن بیرون می‌کند، ضمن این‌که تماشای غروب آفتاب در کنار ساحل واقعا لذت‌بخش است.
اما تفریح در دریاچه چیتگر به قایق‌سواری محدود نمی‌شود. پرش در آسمان، سرسره‌ی سقوط آزاد، راید اسکیت هوایی، موج‌سواری، اسکای فلایر، کایاک‌سواری و سینمای ۶ بعدی امکانات تفریحی دیگر این محوطه هستند. زمین بازی کودک، چرخ‌وفلک و مجموعه ساحلی شنی هم کودکان را سرگرم می‌کند.
مرکزخرید بام‌لند در شرق دریاچه یکی دیگر از جذابیت‌های آن است. بام‌لند کافه و رستوران زیاد دارد و فرصت خوبی برای یک شکم‌گردی کامل فراهم می‌کند.