جواهر ده، روستایی در ارتفاعات استان مازندران است که تنها 27 کیلومتر از رامسر فاصله دارد. در ماههای سرد سال روستا تقریباً خالی از سکنه است اما با آغاز بهار، علاوه بر جمعیت ساکن در این روستا، گردشگران بسیاری نیز به دیدن آن می‌روند.
به نظر میرسد نام این روستا «جئورده» بوده باشد که در گویش محلی به معنی ده یا روستای بالادست است. این نام بعدها به جواهر ده تغییر کرد.
روستای جواهر ده از ۱۲ محله تشکیل شده است. «جولاخیل» بزرگ‌ترین محله ده و بعد از آن «اوشیان سر»، «سید محله»، «برشی محله»، «آموسی خیل»، «صیقل محله»، «چاک دشت»، «سراب یا کربلا بنه»، «رمک محله»، «تنگدره»، «فتوک محله»، «کهنه تنگدره» و «شل محله» از دیگر بخش‌های آن به‌شمار می‌روند.
اهالی جواهر ده به کار دامداری، کشاورزی و باغداری اشتغال دارند. همچنین تولید صنایع دستی از جمله نمدمالی، سفال، آهنگری و مسگری نیز در روستا رواج دارد. انواع ترشیهای خانگی، دستبافتههای بانوان و همچنین نان محلی از جمله سوغات این روستا به شمار می‌روند.
گفتنی است مردم روستا هنوز به آیینهای کهن پایبند هستند و مراسمی سنتی و بومی از جمله گِلکار و تیرماه سیزده شو در آن برگزار می‌شود. همچنین گاهشماری اهالی منطقه نیز بر مبنای تقویم گالشی انجام می‌شود.
در روستای جواهر ده و اطراف آن، چشمههای آب متعددی وجود دارد که آب آشامیدنی روستا را تأمین میکنند. از جمله این چشمهها میتوان از «سلیمان»، «برشی» و «کوه کین» نام برد.
تنها راه ارتباطی جواهرده به رامسر منتهی می‌شود و از راه کوهستان با قزوین نیز مرتبط است و برخی از کوهنوردان با گذر از البرز خود را به این روستا میرسانند.
در دور و اطراف جواهر ده آبشارهای دائمی و فصلی جاری است. همچنین پارک جنگلی صفارود در کیلومتر 9 جاده جواهر ده قرار دارد.
علاوه بر جاذبهها و چشماندازهای طبیعی روستا، میتوان از مسجد آدینه جواهر ده به عنوان یک اثر تاریخی نام برد. این مسجد که در ابتدا معبد و آتشکدهای برای ادیان پیش از اسلام از جمله زرتشتیان و مهرپرستان بود، به محلی برای پرستش الهه میترا اختصاص داشت. بنای مسجد هم در مکان همان آتشکده و با معماری از گل و چوب و بدون ستون به شیوه معماری قدیم خطه شمال در این مکان ایجاد شد.
