در پیرامون «دره شهر» استان ایلام، بر سر راه «پل‌دختر»، در دامنه «کبیرکوه» و بر کرانه‌ی رود «سیمره»، «تنگه بهرام چوبین» قرار گرفته است. این تنگه که با نام و نشان «بهرام» و داستانش پیوند خورده، بخشی از یادگارهای دودمان ساسانی است. بهرام چوبین از فرماندهان بزرگ ساسانی و از خاندان مهران بود که در روند بر تخت‌نشستن خسرو انوشیروان بر او شورید.
تنگه باستانی بهرام چوبین دژی است که بر دیواره‌هایِ کوه کنده شده و بخشهای گوناگونی دارد. دروازه ورودی به تنگه بهرام، در میان دو باروی شرقی و غربی قرار گرفته است.
بر روی رودخانه‌ای که در میان تنگه جاری شده و از کبیرکوه سیراب میشود، پلی ساخته شده بود. گفتنی است امروزه از این پل کم و بیش چیزی برجای نمانده و تنها ستونهایی با 3 متر پهنا و 4 تا 5 متر بلندا برجای مانده است. دیواری نیز میان ستون شرقی پل و درگاه ساخته شده که به نظر میرسد برای نگهبانی مورد استفاده بوده است.
باروی شرقی بر روی دیواره سنگی با ارتفاع نزدیک به 200 متر قرار گرفته است و مصالح آن از سنگ و ساروج است. این بارو یک برجک دیدبانی دارد که امروزه دارای 2 متر ارتفاع است. ورودی باروی شرقی و غربی هر دو راهی مارپیچ به درون تنگه دارند.
در بخش شرقی تنگه چشمهای با پنج سنگاب وجود دارد که هرکدام از آنها ارتفاعی حدود 3 تا 4 متر دارند. این سازه درون سنگ کوه تراشیده شده و برای انباشت آب مورد استفاده بوده استندادرت-ب. یکی از سنگآبها سردیسی از جانداری شبیه گاو دارد.
همچنین در غرب تنگه و روبروی دستکندها، پرستشگاهی قرار گرفته است. این پرستشگاه که ارتفاعی 10 متری دارد، به باور برخی به پرستشگاه آناهیتا، ایزدبانوی آب در ایران باستان اختصاص داشته است. این پرستشگاه دارای یک اتاق میانی و دو اتاق کناری است.
در محوطه تنگه بهرام چوبین ویرانههایی نیز در اینسو و آنسو به جای مانده است. از این محوطه همچنین آثاری از جمله سفالینههایی بیلعاب، که ساده یا نقشدار هستند نیز یافت شده است.
