بُلداجی یکی از شهرهای ترک‌نشین شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری است. محصول گز این شهر، شهرت جهانی دارد و از همین روست که این شهر را پایتخت گز ایران می‌خوانند. مردم بلداجی به زبان‌های ترکی قشقایی و فارسی صحبت می‌کنند.
بلداجی در فاصله ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان بروجن و ۶۵ کیلومتری شهرکرد (مرکز استان) قرار گرفته است. از شرق به روستای آق‌بلاغ و از غرب به امام‌زاده حمزه بن علی و از شمال به رشته کوه‌های ارجنه و از جنوب به رشته کوه‌های کلار محدود می‌شود.
بخش اصلی ساکنان بلداجی ترک‌های قشقایی، لرهای بختیاری و فارس‌ها هستند. علاوه بر باغداری و کشاورزی، بیشتر مردم این شهر به پرورش دام و تولید محصولات دامی، کارگاه‌های صنایع دستی و بافندگی، تهیه انواع گز، نقل، پولک و نبات و ارسال آن به نقاط مختلف کشور اشتغال دارند.
بلداجی شهری تاریخی با طبیعتی کوهستانی است. تالاب بین‌المللی چغاخور، دره‌ی پلنگی، آق‌چشمه (چشمه سفید)، قلعه سفید، دره بید، باغ ارجنه و باغ الله‌قلی از جاذبه‌های طبیعی این شهر است که در سفر به این منطقه مورد توجه گردشگران قرار می‌گیرد. تپه باستانی بالاشگرد مربوط به بلاش، پادشاه اشکانی و پایتخت تابستانی اشکانیان، حمام صفوی و قبرستان ارامنه با ۳۰۰ سال قدمت از مکان‌های تاریخی این شهر است که پذیرای گردشگران بسیاری در فصل‌های مختلف سال است.
بهترین فصل سفر به بلداجی، با توجه به تالاب‌ها و طبیعت کوهستانی زیبا بهار و تابستان است.
غذاهای محلی این شهر همچون دیگر بخش‌های استان شامل انواع نان‌ها و آش‌هایی است که با سبزی‌های محلی یا گیاهان خودرو و بومی تهیه می‌شود. غلات و حبوبات جزء اصلی خوراکی‌های این منطقه را تشکیل می‌دهد.
نان ورچاله، نان تیری، آش دوغ، املت تره کوهی، کاله جوش، توله، آویز و تاس کباب از جمله خوراکی‌های سنتی آن است.
مهم‌ترین سوغات بلداجی گز مغز پسته، گز انگبین و پولک و نبات است. اما علاوه بر این‌ها که مشهورترین سوغاتی‌های این شهرند، انواع مختلف محصولات دامی مانند قره‌قروت (قارا)، پنیر، کشک و انواع میوه‌های خشک مثل کشمش، انجیر، توت خشک، بادام و گردو هم ره‌آوردهای دیگر بلداجی است که مسافران در سفر به این شهر کوهستانی سوغات می‌برند.
بافت انواع فرش و قالی، گلیم، پلاس، جاجیم و خورجین، نمدمالی، کلاه مالی و گیوه دوزی از صنایع دستی بلداجی است. افزون بر این تهیه‌ی انواعی از صنایع دستی ایلیاتی مانند وریس، نوعی تسمه بافته شده از ابریشم، خور، محفظه‌ای شبیه خورجین که برای حمل گندم، برنج، آرد و جو از آن استفاده می‌شود و نمکدان، محفظه‌ای که برای حمل نمک که از ترکیب فرش و جاجیم بافته می‌شود، در این شهر رواج دارد.