اختلاف شرایط اقلیمی در مناطق مختلف ایران عامل تاثیرات و تغییرات در شرایط زندگی است. این تغییرات به نوبه ی خود تاثیر فراوان در همه ی مسائل، آداب و رسوم، سنن و هنرهای دستی که بافت گلیم نیز یکی از آنهاست دارد. و در واقع یکی از عوامل تنوع و گوناگونی بافت های ایران عزیز ما همین است. یکی از این گلیمهای کاربردی مَسنَد نام دارد.
مسند گلیمی است مختص منطقه ی نَمین و عنبران اردبیل. این گلیم در ابعاد تقریبی 170 در 110 سانتیمتر و مانند انواع گلیمهای دیگر بر روی دار بافته می شود. برخی از این گلیم ها به صورت دو رو و برخی به شکل یک رو بافته می شوند و طبیعتاً گلیم های دو رو از ارزش بیشتری برخوردارند. نقوش مسند معمولاً نقش محراب بوده است و به عنوان جانماز به کار می رود. اما انواع دیگر مسند نیز در این منطقه تولید می شود که نقوش متنوعی دارند و کاربردشان در بالای اتاق است و به خاطر مهمانان گسترده می شود و علت نامگذاری آن نیز یقیناً بدین علت است. در لغتنامه ی دهخدا در تعریف مسند این طور آمده است " جائی که بر آن می نشینند و بر آن تکیه می کنند، تکیه گاه" در اشعار ادبای بزرگ ایران نیز بارها از کلمه ی مسند استفاده شده است برای نمونه آنجا که مولوی میفرماید " مسندت من بودم از من تافتی/ بر سر منبر تو مسند ساختی". نقوش مسند تماماً هندسی است و از نقوش منحنی و گردان کمتر استفاده می شود. بافت آن شامل خطوط عمودی و پل های است و تقارن در بافت کاملاً رعایت میشود. از مشخصات خاص مسند می توان به کنتراست بالای رنگ ها بین زمینه و طرح گلیم اشاره کرد. به اعتقاد کارشناسان اهل فن نقش های این گلیم از بافته های شیرکیپیچ ( نام نوعی گلیم است که در منطقه ی سیرجانِ کرمان بافته می شود) اقتباس شده است و معمولا ترنج در وسط آن دیده نمیشود. از جمله نقوش این بافته گُل متن است که در اصطلاح محلی کشمیری نامیده می شود این نقش معمولاً تمام زمینه را پر می کند. از گل های دیگر که در بافت مسند استفاده می شود می توان گل های خارا، شاه عباسی، گل گرمایی و جفت گل را نام برد. همچنین دو نوع حاشیه در این گلیم استفاده می شود که به نام های حاشیه ی چرخی و حاشیه ی وکیلی معروف است. سایر نقوش مورد استفاده در مسند شامل بوته، گلدان، تک گل و شکارگاه است مواد اولیه آن نخ پنبه ای خودرنگ (یا سفید) و نخ پشم یک رنگ به عنوان پود است.