بَهمَئی یکی از شهرهای استان کهگیلویه و بویراحمد است و از سال ۱۳۸۴ از بخش به شهرستان ارتفا یافت. مرکز آن شهر لیکَک است. بهمئی از شمال به باغ‌ملک، چاروسا و دیشموک می‌رسد و از جنوب به بهبهان؛ از شرق همسایه‌ی یاسوج است و از غرب به رامهرمز و امیدیه راه دارد.
این شهر بین دو بخش سردسیر و گرمسیر قرار گرفته و امتداد رشته کوه‌های زاگرس در آن دیده می‌شود. فاصله‌ی بهمئی تا بهبهان ۴۵ کیلومتر و تا بویراحمد ۳۰۰ کیلومتر است.
مساحت شهرستان بهمئی ۱۴۴۷ کیلومتر مربع و جمعیت آن طبق سرشماری سال 1395 حدود ۳۸ هزار نفر است. مردم ایل بهمئی به گونه‌ای خاصل از لری صحبت می‌کنند، گویشی که بین لری کهگیلویه و لری بختیاری قرار گرفته است. ایل بهمئی دارای جد مشترکی به‌نام بهمن بوده‌اند.
در این ناحیه منابع نفت، گاز و معدن مانند معدن سلستین وجود دارد و بعضی از اهالی در این صنایع مشغول به‌کار هستند. همچنین، شغل اغلب افراد از قدیم کشاورزی و دامپروری بوده و زندگی خود را از این راه می‌گذرانده‌اند.
معروف‌ترین جاذبه‌ی گردشگری بهمئی تنگ سولَک یا تنگ سروَک است. این ناحیه بین دو کوه قرار گرفته و پر است از درختان سرو زَربین. گذشته از زیبایی طبیعی تنگ سولک، تعدادی نقش برجسته‌‌ی تاریخی که بر روی سنگ حجاری‌شده درون تنگ وجود دارد. این آثار که ثبت ملی هم شده‌اند، از دوره اشکانیان به‌جا مانده‌اند.
دریاچه برم الوان یکی از دیدنی‌های اطراف بهمئی‌ست. روی تپه‌های اطراف آن درخت و درختچه‌های زیادی دیده می‌شود؛ مثل بلوط و بادام کوهی. این ناحیه در بهار و تابستان آب‌وهوای دلپذیری دارد و مناسب طبیعت‌گردی است.
در تنگ ماغر، باغ و چشمه‌های آب شیرین زیادی وجود دارد که مردم را جذب خود می‌کند. بقایای قلعه نادر شمال لیکک که به کلات النظیر نیز معروف است، از دیدنی‌های دیگر این منطقه به‌حساب می‌آید.
مردم بهمئی انواع نان محلی را می‌پزند، مانند نان تیری، بلبلی، گرده، بَرکو یا تپو. از غذاهای محلی این شهر می‌توان به کله‌جوش با نان بلوط، دووا یا همان آش دوغ، کلگ گوشت که نوعی آبگوشت است و هُرَّه یا آش برنج اشاره کرد. شله دوغی، شله کشکی و حلیم بادمجان هم در این منطقه پرطرفدار است.
در سفر به بهمئی می‌توان عسل خوش‌عطر، گردو و محصولات لبنی مثل کره‌حیوانی را به‌عنوان سوغات خریداری کرد. کرفس و کنگر در این ناحیه فراوان است. صنایع دستی مانند گلیم، گبه، خورجین، جاجیم و نیز لباس محلی از سوغات دیگر آن به‌شمار می‌رود.
ایل بهمئی در شادی و عزا آداب و رسوم ویژه‌ی خودشان را دارند. چوب‌بازی و و دستمال‌بازی از آداب جشن و شادی آنهاست.