سرو ابرکوه

درخت سرو ابرکوه در کویر یزد در تمامی جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی شهرت دارد و بی اغراق یکی از عجایب به شمار می رود. «سرو چهارهزار و پانصد ساله»، «مسن ترین موجود زنده ی ایران»، «دومین درخت کهنسال و ارگانیسم زنده ی جهان» چند عنوان مهم سرو کهنسال ابرکوه یا ابرقو است که با نام «پارسیک» نیز شناخته می شود. این درخت از لحاظ گیاه شناختی سرو زربین نام دارد و درختی است کند رشد، سوزنی برگ، همیشه سبز، مخروطی شکل و دارای گل های مخروطی لیمویی رنگ که اواسط بهار شکفته می شود. پوست تنه ی درخت نیز الیاف دار و شیارهای آن به صورت شبکه ای درهم رفته، چروکیده و عمیق است. در آثار باستانی و نگاره های موجود در هنر ایران، نماد درخت و به طور خاص درخت سرو (درخت زندگی و آزادگی) به وفور یافت می شود. در اسطوره های ایرانی، به دلیل عمر طولانی سرو ابرکوه، در ایران باستان نماد اهورامزدا بوده و کاشت آن را به حضرت زرتشت نسبت داده و با عنوان «درخت زرتشت» از آن یاد شده است. گرچه این درخت در ایران به سرو 5 هزار ساله شهرت دارد، دانشمندانی از ژاپن و روسیه عمر این درخت را تا ۸۰۰۰ سال و دانشمندی روسی عمر این درخت را میان ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ سال برآورد کرده اند. سرو کهنسال ابرکوه با وجود اینکه در رویشگاه واقعی خود نیست از شرایط زیستی نسبتاً خوبی برخوردار است که شامل هوای معتدل و گرم، آب کافی قنات ها و فرصت هفت ماهه در سال برای رشد است. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان یزد عملیات حفاظت از این درخت را با اقداماتی نظیر آفت کشی و آزادسازی حریم این سرو تاریخی از سال گذشته پیگیری می کند.