کامیاران

کامیاران شهری ا‌ست در جنوب استان کردستان که در فصل‌های بهار و پاییز بسیار خوش‌ آب‌وهواست. این شهر نزدیک به استان کرمانشاه واقع شده است.

فاصله‌ی کامیاران تا سنندج 75 کیلومتر و تا تهران حدود 520 کیلومتر است. همسایه‌ی شمالی کامیاران سنندج است و از جنوب به کرمانشاه می‌رسد. سُنقُر در شرق آن و رَوانسر در جنوب غربی این شهر واقع شده‌اند.

دو بخش مرکزی و موچِش زیرمجموعه‌ی کامیاران هستند. بخش مرکزی شامل دهستان ژاورود و شاهو و بخش موچش دارای چهار دهستان امیرآباد، سورسور، عوالان و گاورود است. روستاهای اطراف شهر پرجمعیت و پررونق هستند چرا که کشاورزی در روستاها باعث درآمدزایی می‌شود.

مردم این شهر کرد هستند و به زبان کردی با گویش کلهر یا اورامی‌ سخن می‌گویند. کشاورزی در این منطقه رونق دارد و بخشی از مردم به تولید گندم و جو مشغولند.

ساحل دریاچه‌ سد گاوشان و حاشیه‌ی رودخانه سیروان از دیدنی‌های کامیاران هستند که برای طبیعت‌گردی در فصل‌های مختلف سال مناسب هستند.

روستای پالنگان یکی از روستاهای کامیاران است که ماهی قزل‌آلای معروفی دارد. معماری این روستا مانند ماسوله‌ی گیلان پلکانی‌ست و گردشگران بسیاری را جذب خود می‌کند. گردشگران در روستای پالنگان از حوضچه‌های پرورش ماهی، گورستان تاریخی، بقایای آتشکده و قلعه‌ی پالنگان نیز بازدید می‌کنند.

زیارتگاه عکاشه در مسیر کامیاران به مریوان، نزدیک روستای کاشتر قرار گرفته است و ۴۵ کیلومتر با مرکز شهر فاصله دارد. روستاهای نیر،‌ نشور و تنگی‌سر از توابع کامیاران طبیعت تماشایی دارند. تپه‌های تاریخی توبره ریزه و تیانه نیز در فهرست دیدنی‌های این شهر جای می‌گیرند.

مردم برای بهره بردن از ویژگی درمانی چشمه‌ی آب‌معدنی گواز  به نزدیکی روستای گواز کامیاران می‌روند.  بهترین فصل سفر به کامیاران بهار، تابستان و پاییز است، چراکه این شهر زمستان‌های سردی دارد.

مردم این شهر غذاهای کردی مانند ولوشه، شلمین و غازینه می‌پزند. دوئینه، که‌لانه، همه‌گیا و کنگر از دیگر غذاهای محلی کامیاران هستند.

این منطقه لبنیات باکیفیتی دارد و کره و کشک محلی آن‌را می‌توان به‌عنوان سوغات خرید. عسل، انار، انجیر، هلو، توت‌فرنگی، بادام و زرد‌آلود سوغات دیگر این‌جاست. زنان روستاهای کامیاران گیوه می‌بافند و می‌فروشند. مردم این منطقه نوروز را مفصل جشن می‌گیرند و به رسم خود، هنگام نوروز آتش روشن می‌کنند.