غار پرآو یا پَراو که در لغت به معنی «غاری پرآب» است، در ارتفاع 3000متری کوهی به همین نام قرار گرفته است. این غار یکی از فنیترین غارهای ایران و دنیاست که محل آزمودن توانایی غارنوردان حرفهای به شمار میرود و از این جهت شهرت زیادی دارد.هنگامی که این غار در سال 1971 میلادی کشف میشود، عمیقترین غار آبی دنیا به شما میرفته بنابراین لقب «اورستِ غارها» را به خود اختصاص داده بود. اما امروزه این لقب به غارهای دیگری که بعدها کشف شدند، اختصاص یافته است. همچنین وجود دهانهای در ارتفاع 3000متری از سطح دریا، که از جمله بالاترین سطوح در بین غارهای آبی عمودی دنیا به شمار میرود، از جمله ویژگیهای منحصربه فرد این غار است.نخستین کسانی که این غار اعجابانگیز را کشف کردند، یک گروه از غارنوردان کشور انگلستان بودند که در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به سرپرستی شخصی به نام «جان میدلتون» توانستند به عمق ۷۵۰ متری غار دست یابند.اما ایرانیها نیز سهمی در اکتشافات انجام شده در این غار دارند. در سال ۱۳۶۸خورشیدی «تیم کانون کوهنوردان کرمانشاه» به سرپرستی آقای «بهمن مشتکوب» راهی غار شدند. اما این برنامه اکتشافی به دلیل سرازیر شدن حجم زیادی آب به درون غار ناتمام ماند. این گروه دوباره در سال 1370 خورشیدی موفق شدند به عنوان اولین گروه ایرانی تا انتهای غار را بپیمایند. در طی سالهای بعد، تلاشها برای کشف غار توسط ایرانیها ادامه یافت که علاوه بر دستیابی به حوضچه انتهای غار، به کشف راههای جدید نیز انجامید.
گفتنی است پرآو در سال ۱۳۸۸خورشیدی، توسط سازمان محیط زیست به عنوان یک «اثر طبیعی ملی» که نیازمند حفاظت ویژه است، به ثبت رسید. یک سال بعد یعنی در سال 1389 نیز سازمان میراث فرهنگی این غار را در فهرست میراث طبیعی ایران جای داد.
از ویژگیهای ساختاری و زمینشناختی غار پرآو میتوان به عمق 752 متر آن اشاره کرد که با طول حدود 1500 متر، تبدیل به مقصدی جذاب برای غارنوردان و طبیعتدوستان شده است. این غار ۲۶ حلقه چاه دارد و عمیقترین آنها، چاه شماره ۱۶ است. این چاه عمقی ۴۲ متری دارد. آبی که در غار پرآو جاری است، از ذوب یخچالهای زیرزمینی حاصل میشود.
بدنه و دیوار سنگی داخل غار بسیار خشن و متخلخل است و این باعث میشود که لباس غارنوردان در حین پیمایش سریعاً پاره شود. همچنین نفوذ آب سرد به لباسها و سطح بدن بر سطح دشواری غارنوردی میافزاید.
پرآو، در دوازده کیلومتری شمالشرق شهر کرمانشاه، در حدفاصل «طاق بستان» و «بیستون» و در جنوب منطقهای به نام «میدان پرآو» و ۳۰۰ متری پاییندست «قله شیخ علیخان» یا «قله پرآو» جای دارد.