غار قوری قلعه

غار «قوری قلا» یا «قوری قلعه» در دامنه کوه «شاهو»، در ۲۵ کیلومتری شهر «روانسر»، بر سر راه «پاوه» و در 86 کیلومتری شهر «کرمانشاه» جای دارد. این غار آبی که روستای قوری قلعه در نزدیکی خود را سیراب می کند، در شمار میراث طبیعی ایران جای دارد.

غار قوری قلعه در بخش «زاگرس رورانده» و در سازند آهکی «بیستون» جای گرفته است. این غار که پدید آمدنش به 65 میلیون سال پیش باز می گردد، ۱۲ کیلومتر درازا و ۳۱۴۰ متر ژرفای دارد و در تراز 3000 متری دریا است. راه درون اشکفت از سوی شمال به جنوب گسترده می شود.

در سراسر سال دمای درون غار نزدیک 9 درجه سانتیگراد است. تالارهای «مریم» و «کوهان شتر» در 500 متری و تالارهای «نماز» و «بررخ» و «بلور» در 1000 متری و تالار «عروس» نیز در 1500 متری درون اشکفت قوری قلعه گسترده شده است.

در شماری از این تالارها دریاچه ها و گودال های هست که ژرفای آنها به ۱۴ متر نیز می‌رسد. همچنین هر جا که رطوبت هوا بیشتر و ریزش آب افزون تر بوده است، بلورها و قندیل هایی از رسوبات آهکی نیز پدیده آمده است.

نشانه هایی تاریخی از پایان شاهنشاهی ساسانی از غار قوری قلعه به دست آمده است. از آن میان می توان به 8 بشقاب نقره‌ با نگاره های عقاب و درنا و کبک ساخته شده در اورامان کرمانشاه، خرده هایی از سفالینه ها و 15 سکه از دوران شاهنشاه یزدگرد سوم را نام برد. بر روی بشقاب ها و سکه ها نیز به خط پهلوی واژگانی نوشته شده است.

یافته های باستان‌شناسی نشان می دهند که از نزدیک به ۵۰ هزار سال تا ۱۲ هزار سال پیش، غار قوری قلعه خانه شکارچیان دوران سنگی بوده ‌است.

در غار قوری قلعه یک گونه خفاش کمیاب به نام خفاش «موش گوشی» و همچنین «سمندر خال زرد» زندگی می کنند. همچنین باید از گونه از میان رفته و نایاب «سمندر سفید» یا «پروتئوس» نام برد که از 200 میلیون سال پیش و از دوران دایناسورها زنده مانده بود. این گونه تنها و تنها در شهر «پستیوم» در کشور «اسلونی» بر جای مانده است.

از پوشش پوشش جانوری بیرون غار قوری قلعه می توان از جاندارانی همچون روباه، خرگوش، کل و بز و از میان پوشش گیاهی نیز می توان درختان بلوط، انجیر کوهی، آلبالوی کوهی و بادام وحشی نام برد.