چادرشب، که در اصطلاح محلی لاوَند و چاشُو نامیده می شود نوعی دست‌بافته است که با استفاده از نخهای ابریشمی و پنبه ای و دستگاه بافندگی سنتی چهاروردی و دووردی به نام پاچال بافته می شود. در قاسم‌آباد، روستای جهانی چادرشب‌بافی، چادرشب به دو صورت ساده (بدون نقش، راه‌راه، چهارخانه، هشت‌خانه، شطرنجی) و نقش‌دار (با نقوش انتزاعی گیاهی و جانوری) بافته می‌شود. شیوه بافت چادرشب به‌گونه‌ای است که روی پارچه در زیر و پشت آن در روی کار قرار می‌گیرد. به‌همین دلیل بافندگان می‌بایست با دقت و حوصله نقش موردنظر را ایجاد نمایند. بافت چادرشب در برخی نقاط دیگر کشور مانند مازندران (با نام لاون) متداول است.

منابع:

جلالی. ناهید، 1376، چادرشب- بازانگیزه ای از هنر و صنعت، جهاد روستا، شماره :52؛ تهران