مرزنآباد یکی از شناخته شده ترین شهرستانهای استان مازندران است چرا که بر سر راه جاده کرج به چالوس قرار گرفته و با رسیدن به آن بوی دریا به مشام میرسد.
نامهای قدیم این ناحیه سعدآباد، سعیدآباد، مرزانآباد و مرزبانآباد بوده و به قدمت ۱۲۰۰ سالهی آن در کتب تاریخی اشاره شده است. این شهر میان کوهپایههای البرز قرار گرفته است، جایی که رودخانههای چالوس و برارود به هم میرسند.
بخش زیادی از جمعیت مرزنآباد در روستاها زندگی میکنند. بسیاری از مردم این ناحیه از کشاورزی و دامپروری کسب درآمد میکنند. بخشی هم در ساختمانسازی مشغولند. شغل پررونقی که با هجوم تهرانیها به شمال کشور گسترش یافت. مردم این شهر به زبان مازندرانی صحبت میکنند.
در این منطقه جنگلهای انبوهی وجود دارد که در آنها درختان بلوط، افرا، راش و مازو دیده میشود. میان درختان این جنگلها حیواناتی مانند شوکا، مارال، پلنگ، خرس، گرگ و در ارتفاعات کل و بز زندگی میکنند.دریاچه آب شیرین ولشت در میان طبیعت زیبای البرز و نزدیکی مرزنآباد واقع شده است.
مرزنآباد روستاهای زیادی دارد که طبیعت بکر آنها دیدنیست مانند روستای الیت، کردیچال یا کندلوس. دیدنیهای مرزنآباد به جنگل و دریاچه ختم نمیشود، بلکه مقصد کوهنوردان نیز هست. کوهنوردان زیادی هر ساله به قله علمکوه، دومین قله بلند ایران صعود میکنند. بهترین زمان سفر به این منطقه بهار و تابستان است، چراکه زمستانهای سردی دارد.
مردم مرزنآباد مانند دیگر شهرهای شمالی غذاهای محلی همچون باقلا وابیج، خورش سیر انار، اسفناج مرجی، مرغترش، بادمجان شکمپر، سوسهکباب و آش کدو میپزند. یکی دیگر از غذاهای محلی کدوپلو است که با کدوی رندهشده و گوشتچرخکرده درست میشود.
بشته واش نوعی آش است که اسفناج، عدس و زیره دارد. ترشیهای مازندرانی مانند بادمجان ترشی، هفت بیجار و سیرترشی در این منطقه پرطرفدار هستند. همچنین، غذاهای دریایی جایگاه خاصی در مازندران دارند، ازجمله مالابیج یا مالاتا که نوعی ماهی شکمپر است.
لبنیات این منطقه معروف و باکیفیت است، مانند ماست چکیده، ماست موسیر، کره محلی و خامه. سوغات دیگر مرزنآباد عسل، نان محلی و کلوچه است.
نوروزخوانی، رقصهای آیینی و تِلِمزنی ازجمله آداب و رسوم مرزنآباد و مازندران است. بعضی مراسم هم برای نوزادان برگزار میشود، مانند گهواره بندی در دهمین روز تولد و دندان سری که جشن دندان درآوردن نوزاد است.