بافق از شهرهای استان یزد است که در جنوب شرقی این استان، در مجاورت استان کرمان و در کنار بزرگترین منطقهی کویری و شورابهای این استان به نام کویر درهانجیر قرار گرفته است. این شهر آبوهوایی گرم و بیابانی دارد و خاستگاه مفاخر و شاعران بزرگ ایرانی است.
وحشی بافقی (شاعر صاحبنام ایرانی)، سلطانعلیخان وزیر افخم، علامه عماد حکیم بافقی و محمدتقی بافقی از چهرههای سرشناس این شهر تاریخی به شمار میآیند.
شهرستان بافق از شمال و غرب به کویر درهانجیر، از جنوب به استان کرمان و از شرق به زاگرس مرکزی محدود میشود. کویر درهانجیر بزرگترین شورهزار استان یزد است که بر اثر شورابهای رودخانه شور ایجاد شده است. این ویژگیهای جغرافیایی سبب شده است که آبوهوای بافق در بخشهای شرقی گرم و خشک و در بخشهای غربی کمی معتدلتر و ملایمتر باشد. منابع آب آشامیدنی این شهر از قناتهای محلی تامین میشود.
بافق از قطبهای معدنی ایران و مهمترین منبع تامین کنندهی مواد اولیه صنایع فولاد و آهن کشور است. معدن سنگ آهن چغارت، سرب و روی کوشک و معادن بسیار گچ، آهک، سرب و سنگهای ساختمانی، مهمترین بخش از صنایع استان را تشکیل میدهد.
در بخش کشاورزی نیز محصولات خرما و پستهی این شهر افزون بر مصرف استانی به دیگر مناطق کشور صادر میشوند.
یکی از مهمترین جاذبههای طبیعی بافق، بخشهای کویری آن است. شنهای روان حسنآباد، کویر درهانجیر، کویر صادقآباد و کویر مغستان از جاذبههای این شهر است. بازدیدکنندگان بسیاری هر سال از مجموعه قناتهایی که آب آشامیدنی منطقه از آنجا تامین میشود، بازدید میکنند. خانه تاریخی وحشی بافقی مربوط به سده دهم هجری، به دلیل معماری زیبا و وسایل و ظروف به جا مانده از آن دوران، یکی از مهمترین جاذبههای تاریخی شهر است.
علاوه بر عمارتهای قدیمی و کاروانسراها، درخت چنار تاریخی روستای باجگان (در ۱۰۰ کیلومتری بافق) با بیش یکهزار سال قدمت از دیگر جاذبههای این شهر است. بلندی این درخت به ۳۴ متر میرسد.
پاییز و زمستان بهترین فصل سفر به بافق است.
انواع صنایع دستی که با برگ و اجزای درخت نخل تهیه میشود، مهمترین دستسازها و سوغات این شهر است. حصیر، سبد، سفره، کلاه، گوشتدان و بادبزن از جملهی این محصولات است.
علاوه بر برگهای نخل از بخشهای دیگری از این گیاه به نام لیف هم برای ساخت صنایع دستی استفاده میشود. پادری و ریسمان یا «منال» از این دست ساختههاست که از بههم تابیدن لیفها تهیه میشود.