نان های سنتی قزوین

نان
درقزوین انواع نان پخت می‌شود که شهرت بسیاری دارد؛ دربین نان‌های قزوین، نان لواش تنوری که به صورت گرد و بزرگ طبخ می‌شود دارای کیفیت و طعم مطبوعی می‌باشد که موجب شهرت آن شده است. قاق یکی  دیگر از نان‌های سنتی قزوین است که خشک و شیرین بوده و باچای سِرو می‌شود. از دیگر نان‌های سنتی قزوین می‌توان به شیرمال و زنجبیلی اشاره کرد، که کم شیرین بوده و همراه با عصرانه و چای خورده می‌شود.
 
انواع نان
1. شاته šâta: نان گردی است که کمی کوچکتر از نان محلی است، اما ضخامتش اندکی بیشتر است. ترکیبات همان است که برای نان محلی استفاده می شود و روش پخت هم همان، تنها با این تفاوت که روی بالشتک خیلی پهن و نازک نمی شود. این نان هم مصرف روزمره دارد. 
2. نان فطیرFatir : کلوچه ای است که در هر جایی به یک اندازه پخته می شود، اما عمدتاً قطر آن در حدود پانزده تا بیست سانتی متر است. ترکیبات آن عبارت است از: آرد گندم، شیر، آب، روغن، شکر، تخم مرغ و نمک. مراحل پخت مثل نان های دیگر است، با این تفاوت که با دست به دیواره تنور چسبانده می شود. البته قبل از اینکه به تنور زده شود روی آن با زردچوبه و تخم مرغ رنگ می شود و به عنوان تزئین سطح آن از کنجد یا دارچین یا دیگر ادویه ها استفاده می کنند. ضمناً روی آنرا با ابزار مختلف، بسته به سلیقه طراحی می کنند. مثلاً با لبه استکان دایره هایی طراحی می شود یا با استفاده از لبه شانه یا قوطی کبریت و نی قلیان و از این دست ابزارها سطح آن را تزئین می نمایند. این نان را به عنوان نان صبحانه مصرف می کنند. هم اکنون نانوائی هایی در شهرهای مختلف منطقه وجود دارند که فطیر با همین ترکیبات تهیه می کنند و در دسترس شهرنشینان قرار می دهند. هنگام پخت درِ تنور بسته می شود تا آرام آرام پخته شود.         
3. نان شیری širi: ترکیبات این نان با نان فطیر یکی است. تنها فرق این دو نان در اندازه آن هاست. نان شیری کمی بزرگتر از فطیر است، یعنی تقریباً به اندازه یک بشقاب غذاخوری. ضمناً نان شیری در اعیاد و عروسی ها پخته می شود. 
4. کوله ولا Kola-velâ (کول بلا ) :خمیر این نان از تکه نان هایی که هنگام پخت در تنور می افتد و به سرعت خارج می شوند که نسوزند و غیر قابل استفاده هستند، تشکیل می دهند. به این ترتیب که این تکه های نان و یا تکه های نان خشک قبل را مجدداً با آب مخلوط می کنند و گاه کمی آرد به آن اضافه می نمایند، سپس از آن خمیر چانه هایی را آماده می سازند و آنگاه آن ها را با دست یعنی بدون استفاده از وردنه پهن می نمایند و به دیواره تنور می چسبانند. این نان در واقع نوعی بازیافت مواد محسوب می شود. شکل ظاهری کوله ولا گرد و نسبتاً ضخیم می باشد و در اکثر اوقات به صورت چاشت صبح یا عصرانه با پنیر و چای مصرف می شود. به گفته بعضی از اهالی، زنان وقتی عصرها دور هم جمع می شوند، عصرانه را با نان کوله ولا و چای و پنیر می گذرانند. 
5. اگیردک (اردک ): خمیر آن از آرد گندم، آب، شیر، شکر یا پورد قند و تخم مرغ می باشد. گاه این خمیر را به اندازه های کوچک وردنه می کنند. اگیردک را در تابه و با روغن سرخ می نمایند. هنگام سرخ شدن خمیر ورم می کند. ابتدا خمیر آن را با وردنه صاف می کنند و با چاقو به قطعات کوچک تقسیم می کنند، سپس سرخ می نمایند. 
6. پنچه کش : این نان به اندازه دو کف دست می باشد و مایع آن از آب تیزاب ( آب گرفته شده از پنیر ) و آرد می باشد ، سپس لایه ای از زرده تخم مرغ و پودر نعناع بر روی آن مالیده و در تنور می پزند .در بعضی از روستاها در میان خمیر این نوع نان حلوا یا گردوی می گزارند و سپس در تنور می پزند .