استان یزد، به سبب قرارگیری در منطقه ی کویری ایران، دارای آب و هوایی با زمستان های سرد و نسبتاً مرطوب و تابستان های گرم، طولانی و خشک است. ذائقه ی غذایی ویژه یِ سازگار با چنین اقلیم و آب و هوایی، سبب پیروی این منطقه از سنت غذایی منحصر به فردی گردیده است. مردم این استان فصول مختلف سال نظیر تابستان های گرم را با انواع آش ها و زمستان های سرد را با غذاهای شیرین و شیرینی جات معروف خود سپری می کنند. هریک ازین غذاها متناسب با شرایط خاص آب و هوایی تهیه و طبخ می شوند.
بسیاری از غذاهای سنتی یزد دارای مفاهیم ارزشی خاص خود بوده و از هر یک از آن ها در مراسم و مناسبات ویژه ای استفاده می شود. آش، از جمله غذاهایی است که جایگاه خاصی در آشپزی یزدی ها داشته و انواع مختلف آن در یزد طبخ می شود. آش شولی از معروف ترین غذاهای سنتی این منطقه به شمار می رود که غذایی بسیار ساده با روش طبخی آسان است. این آش در حین سادگی از طعمی لذیذ برخوردار است. مواد مورد استفاده در طبخ این غذا کاملاً به فصول سال بستگی دارد و در تابستان و زمستان از مواد متفاوتی در تهیه ی آن استفاده می شود. این خوراک خوشمزه و مقوی متشکل از سبزیجات و حبوباتی نظیر: سبزی آش (اسفناج، شوید، تره، جعفری، شنبلیله)، چغندر، شلغم(گاهی اوقات)، نخود، پیاز، نعنا خشک، آرد، عدس، روغن، نمک، زرد چوبه و سرکه به عنوان یکی از غذاهای کم هزینه و معروف یزد از دیرباز در سفره های اکثر خانواده های یزدی در تمام فصول سال به ویژه در وقت عصرانه جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. آش شولی در کرمان نیز با نام «اُماچو» با تفاوت هایی در نوع ادویه ی مورد استفاده طبخ می شود. برخی آش شولی را ترش و برخی ترش و شیرین دوست دارند. سرکه ی انار یا انگور که در واقع چاشنی اصلی این غذاست طعم ویژه ای به این آش سنتی می دهد. گاه به جای سرکه از قره قروت و یا رب انار در طبخ آن استفاده می شود. این آش همانند بسیاری از آش های ایرانی با نعنا و پیاز داغ خورده می شود. در گذشته بعد از خوردن این آش برای خنثی شدن طبع سرد آن، چای به همراه نبات یا باقلوای یزدی میل می کردند.