موزه‌‌ی تاریخ چای ایران و آرامگاه کاشف السلطنه بنیان‌‌گذار صنعت چای ایران (پدر چای ایران) واقع در لاهیجان بر فراز تپه‌‌های چای بنا شده است. حاج محمود میرزا معروف به کاشفالسلطنه مشهور به چایکار، دیپلمات، اصلاحگر، نویسنده و مشروطه‌‌خواه دوره‌ی قاجار و پهلوی در سال 1275به‌‌عنوان کنسول ایران به هند رفته بود و در حین مأموریت سیاسی خود در هند، کشت چای را آموخت و در هنگام بازگشت مقداری بذر چای با خود به ایران آورد. این امر سبب شد کشت چای که قبلا در ایران مرسوم نبود رواج پیدا کند.
کاشف‌‌السطنه در سال ۱۳۰۷ در کتل ملو استان فارس درگذشت. ابتدا بنا به وصیتش، مزار وی که از مرمر سیاه بود بدون سقف و حفاظ، در روی تپه‌ای از چای که وی در سال ۱۳۰۷ خورشیدی خریداری کرده بود به خاک سپرده شده است. اما اندکی بعد مقرر شد که دو درصد از درآمد چای، به ساخت مقبره‌‌ای در خور شان او اختصاص یابد. از سال 1335 هـ.ش. بنای فعلی به سبک معماری غربی تهیه و به همت انجمن آثار ملی به شکل کنونی با اسکلتی از بتون و نمای سنگ تیشه‌‌ای طوسی رنگ با زیربنای 512 متر مربع درآمد. کل مجموعه در سال 1371 به سازمان میراث فرهنگی واگذار شد و سالن مستطیل شکل بزرگی که در جوار مقبره بود به موزه‌‌ی چای ایران اختصاص یافت. کار ساخت موزه نیز در سال 1375 پایان پذیرفت.
موزه‌‌ی تاریخ چای شهرستان لاهیجان تنها موزه‌‌ی تخصصی چای در کشور است که صنعت چای ایران را از ابتدای ورود به کشور تا وضعیت فعلی‌اش به مخاطبان معرفی می‌کند. این موزه دارای سه قسمت از جمله آرامگاه با برجی مرتفع و چهارگوش، فضای داخلی آرامگاه ،کف آرامگاه و دیواره‌‌های جانبی است. آرامگاه به‌‌صورت مدور و با هشت ستون ساخته شده است که هر یک حدود ۱۵ متر ارتفاع دارد و تا سقف امتداد یافته است. در موزه‌‌ی تاریخ چای ایران 532 قلم اشیاء تاریخی ثبت شده است از جمله اسناد و مدارک کاشفالسلطنه و وسایل مربوط به مصرف چای مانند انواع سماورهای ذغالی، قوری‌های چینی، مسی و سنگی، قهوه‌خوری‌ها، عهدنامه‌‌ی ناصرالدین شاه و انواع گیره‌های استکان چای، سینی، پایه فنجان ملیله‌کاری و ... به نمایش گذاشته شده است.
