عباسآباد باغ و دریاچه ای است که در شهرستان بهشهر واقع شده است. زمانی که شاه عباس صفوی، در سال 1020 هجری قمری، در منطقهای که آن زمان «خَرگوران» نام داشت، دستور به ساخت این مجموعه را داد. در سرزمینی که به تعبیر شاه عباس، «اَشرَفُ البِلاد» بود. فرمان ساخت مجموعه در نهایت منجر به ساخت باغی شد که امروزه مهمترین و ارزشمندترین باغ غیر کویری ایران به شمار میرود.
مجموعه تاریخی عباسآباد در 9 کیلومتری شهرستان بهشهر و در دامنههای جنگلی رشته کوه البرز قرار گرفته است. این مجموعه شامل سدی مخزنی از جنس ساروج، با گنجایش ششصد هزار متر مکعب که به سد عباسآباد مشهور است، مخزن و دریاچه سد که عمارت اصلی در میانه آن قرار دارد، باغ، حمام، آسیاب آبی و دو برج آجری که به منظور حفاظت و دیدهبانی مجموعه است.
مشهورترین و ارزشمندترین بنای مجموعه عباسآباد، سازهای آجری و چهارتاقی است که در میان دریاچه قرار گرفته است. البته این کوشک در ابتدا به این شکل نبوده است. چیزی که امروز از این اثر ارزشمند میبینیم، تنها طبقه زیرین آن است. به عقیده کارشناسان، بر روی این کوشک، اتاقی با مصالح چوبی برای استراحت شاهان صفوی وجود داشته است که امروزه دیگر اثری از آن نیست.
آب دریاچه که بالا میآید، کل این سازه به زیر آب میرود و تنها گیاهانی که از سقف آن روییده است، به صورت جزیرهای در میان دریاچه خودنمایی میکنند. اما اگر سطح آب پایین باشد، میتوان کوشک را که در هر چهار طرف یک جفت تاق دارد، دید.
مجموعه عباسآباد دارای حمام نیز بوده است. حمامی با زیربنای صد و شصت متر مربع در ضلع غربی باغ. چیزی که باید در مورد این حمام بدانید این است که شاهان صفوی هنگام استفاده از این حمام، از آب گرم نیز بهره میبردند. وجود گرمخانه در این حمام، آن را در زمره بناهایی با فناوری ویژه و منحصربهفرد در عصر صفوی قرار داده است.
در سال 2011 میلادی، سازمان یونسکو با ثبت مجموعهای از 9 باغ ایرانی، نام «باغ عباسآباد بهشهر» را نیز به عنوان تنها باغ ایرانی در نیمه شمالی کشور در فهرست میراث جهانی خود به ثبت رساند.