پارک جنگلی باراجین

«باراجین» بوستانی جنگلی در 2 کیلومتری شمال شهر «قزوین» است. گستره­ بوستان جنگلی باراجین ۱۵۰۰ هکتار است. گستردگی این پهنه، باراجین را به جایگاه یکی از بزرگ‎ترین پارک جنگلی ایران رسانده است. بوستان باراجین از رودخانه­ «ارنجک» سیراب می­شود و این آب با سامانه­ آبرسانی «قطره­ای» در سراسر آن پخش می‎شود.

این بوستان کم و بیش در گستره­ ۲۵۰ هکتار درختکاری و جنگل‌کاری شده است که با برنامه­ای تنها در سال 1397 خورشیدی نزدیک به 50 هزار نهال باید بر شمار درختان آن افزوده می­شده است.

بوستان جنگلی باراجین دارای بخش­های گوناگونی است، که از این شمار می­توان پارک رباتیک، سینمای تابستانه، زمین چمن، راه دوچرخه سواری، شهربازی، آلاچیق‌های گردشگری، بازیگاه کودک، قهوه­خانه، رستوران و سورتمه را نام برد. یکی از این بخش­ها «دهکده طبیعت» است که زیرساخت­های آن همچنان در دست پیشرفت و آماده­سازی است.

برای ساخت دهکده طبیعت زمینی به گستره­ 7 هکتار آماده شده است. این دهکده یک بنیاد با کاربری آموزشی، پژوهشی و گردشگری دارد، که می­توان در آن بخش­هایی چون مزرعه گاومیش‌ها، حیوانات اهلی، سوله گوزن‌ها، کبوترخانه، باغ خزندگان، سالن تاکسیدرمی، آمفی تئاتر، برکه، آبشار، آکواریوم، خانه روستایی، سالن پذیرایی، فروشگاه و پارکینگ را سراغ گرفت.

پوشش جانوری سرزمین باراجین زیستگاه گونه­هایی چون یوزپلنگ، خرس، گرگ، روباه، مرال، قوچ، میش، کل و بز است. تنها در بخش دهکده طبیعت بوستان باراجین بیش از ۱۷۰۰ پرنده، چرنده و خزنده از ۱۵۰ گونه نگهداری می­شوند. از آن میان می­توان عقاب، شاهین، بوف، طاووس، قرقاول، طوطی، فلامینگو، پلیکان، مرغابی و شترمرغ را سراغ گرفت.

از میان پوشش گیاهی «در دست کاشت» بوستان جنگلی باراجین می­توان گیاهانی همچون سرو شیراز، سرو نقره‌ای، كاج سیاه، توت نرك، اقاقیای پیوندی، افرا، زربین، ارغوان و لیلكی را سراغ گرفت. همچنین درختچه‎هایی همچون زرشك، زرشک زینتی، ختمی درختی، توری، سماق و بوته‌های گلهای سرخ، یوكا، رزماری و لاوان در این بوستان کاشته شده است.

پوشش گیاهی سرزمین باراجین خود نیز دارای گیاهانی است، همچون گل گاوزبان، شیرین بیان، بابونه وحشی، درمنه، كنگر، چاودار كوهی، گیسو چمن و گونه­های دیگر. همه­ این‎ها در کنار یکدیگر بوستان جنگلی باراجین را یکی از 16 برترین بازدیدگاه­های گردشگری ایران ساخته است.

سرزمین باراجین که دارای چندین روستا است، که از آغاز آزادراه قزوین-زنجان و تا دامنه‌های البرز غربی گسترش می‌یابد.