آرامگاه شمس تبریزی

در کنار مقبره شمس تبریزی که یکی از صوفیان مشهور (645-584 هجری قمری) و مراد و مُرشدِ مولوي (از مشهورترین شاعران ایرانی) به شمار می رفته برجی استوانه ای به دستور شاه اسماعیل صفوی ساخته شده است که ارادتی خاص نسبت به شمس تبریزی داشته است. این برجِ میان‌ تهی از بناهای منحصر به ‌فرد منطقه است. بنا از نظر فرم ظاهری به سه قسمت تقسيم می‌شود.

قسمت تحتانی و انتهای مناره که كوچك‌ تر از قسمت ميانی و عاری از تزئینات است و قسمت ميانی نمای بنا در وسطِ آجرها مزیّن به شاخ قوچ همراه با جمجمه حيواناتی که شاه شکار می ‌کرد (به عنوان یاد بودی از نمايش قدرت و مهارت وی در شكار). پلّكان مارپيچي از ورودی مناره که در قسمت پايين آن قرار دارد به انتهای مناره به قسمت مؤذن که رو به طرف قبله دارد منتهي می شود.

پي و حدود 50 سانتی متر از بنای قسمت تحتانی از سنگ است و ما بقی مناره از آجر ساخته شده است. در ابتدا سه مناره اطراف مقبره شمس وجود داشته كه به دلايل طبيعی اكنون تنها يكی از آنها باقی مانده است. در سال 1386 با همكاری تیم كارشناسان ايتاليايی مقبره و برج شمس تبريزی مورد مرمت قرار گرفت.