جزیره هنگام

«هِنگام»، یک جزیره کوچک در 2 کیلومتری جنوب شرقی جزیره قشم در آب­های نیلگون خلیج فارس است. نام هنگام که هنجام و هنیام نیز خوانده می­شده است، همان «هنگام» فارسی است. هنگام بارها در تاریخ ایران، به دست بیگانگان افتاد و باز پس گرفته شد.

هنگام، با 9 کیلومتر درازا و 6 کیلومتر پهنا، نزدیک به بیش از 33 کیلومتر چهارگوش گستره دارد. در جزیره هنگام سه روستا هست: هنگام نو یا ماشی، هنگام قدیم و غیل. با 106 متر بلندا، کوه ناکس بلندترین بخش جزیره است. در کوه‌ها و جای جای هنگام خاکی قرمز رنگ هست که در گویش بومی «گِلک» خوانده می­شود؛ گلک خاکی با کاربرد صنعتی و نیز خوراکی است. پیرامون جزیره یک نوار 50 کیلومتری هست که بخشی از آن مرجانی است. یک «ساحل نقره‌ای» هم در این نوار هست که با برخورداری از کانی‌های گوناگون درخشش آفتاب را بازتاب می­دهد. در ساحل «خِنِیزی» هنگام، شب­ها می­توان فیبر نوری پلانکتون­ ها را دید.

جزیره هنگام به دلیل موقعیت استراتژیکی که در خلیج فارس دارد، تاریخ پر فراز  و نشیبی را از سر گذرانده و مدت‎ها در تصرف خارجی‌ها بوده، دوره صفویه پرتغالی‎ها و در دوره قاجریه انگلیسی‌ها در این جزیره حضور نظامی داشته‌اند و آن را اشغال کرده بودند و هنوز در جزیره نشانه‎هایی از حضور خارجی‌ها هست؛ نشانه‌هایی چون اسکله ساخت انگلیسی‎ها که امروز جاذبه توریستی هم شده‎اند.همچنین یک کشتی شکسته و به گل نشسته از دوران جنگ با پرتغالی­ها در ساحل هنگام بر جای مانده است. از اسکله­های مسافری هنگام می­توان «شیبدراز» و «کندالو» را نام برد.

کار مردمان هنگام پرورش آبزیان، ماهی، میگو، صدف و صید ماهی است. در کنار آن، یک بازار نیز در هنگام هست که هنرهای دستی بومی، سنگ­های گران­بها، ادویه و خوراکی­ های بومی را در دسترس گردشگران می­گذارد. یک گونه نان ساج به نام «نان تمشی» در هنگام پخت می­شود، همچنین می­توان از «مهیاوه» و ماهی «ساریدن»  در گویش بومی «متوتا» خوانده می­شود، هواری میگو و قلیه ماهی نام برد. یکی از پوشاک­های بومی هنگام شلوار گلابتون دوزی یا سلوار بندری است که در جزیره بافته می­شود.

هنگام، ساحلی با شن‏‌های درخشان و صدف‏‌های جادویی، صخره‎های آهکی، جانداران متنوع، کوه‏‌های رنگین، پارکی از کروکودیل‏‌ها و از همه مهم‎تر مردمی خونگرم و فرهنگ و تاریخی کهن دارد. دلفین­ها در پاییز به پیرامون آب­های جزیره هنگام می­ آیند و تا اردیبهشت می­ماند. همچنین می­توان جبیر یا همان آهوی بومی هند و ایران، خاردم مصری،  لاک پشت پوزه عقابی، شکار کوسه و دیدار از روستایی با سنگ‎های شبیه به انسان جاذبه‎‎های دیگر هنگام است که در صورتی که وقت داشتید آن‎ها را هم ببینید. پوشش گیاهی نخل و نیز «لور» یا «درخت انجیر معابد» و «گاروم زنگی» یا «لوز» هم فراوان در خاک هنگام یافت می­شود.