روستای رویین

روستای رویین یکی از روستاهای هدف گردشگری در شمال شرق ایران است که علاوه بر میراث فرهنگی و میراث طبیعی، زبان مردم روستا نیز دلیلی است تا هر گردشگر اهل فرهنگ را به سوی آن بکشاند.

رویین یا روئین یکی از روستاهای شهرستان اسفراین در استان خراسان شمالی است. اهالی روئین به زبان تاتی سخن می‌گویند. با این‎که از تاریخ اولین سکونت در رویین منابع آنچنانی در دست نیست، با این حال پیشینه آن را به دوره تیموری نسبت می‎دهند. همچنین پیشینه نام روستا را می‎توان در سندی متعلق به سال ۸۳۳ هجری قمری جستجو کرد. شخصی که از منطقه عبور می‎کرده، نام دوازده روستا را آورده که رویین نیز یکی از آن‎ها بوده است.

روستای رویین یک منطقه ییلاقی به حساب می‎آید. آب و هوای معتدل کوهستانی که منجر به سردی و پربرف بودن منطقه در زمستان می‎شود، موقعیتی ییلاقی را برای آن به ارمغان آورده است. از همین رو روستا در فصل تابستان به تفرجگاه ساکنین شهرهای اطراف به خصوص «بجنورد» و «اسفراین» تبدیل می‎شود.

روستا در میان دره‌ای سرسبز واقع شده است و معماری پلکانی آن در ترکیب با باغات میوه، معنای واقعی روستا را در ذهن شما تداعی می‌کند.

رویین از جمله معدود روستاهایی است که هنوز که هنوزه، می‎توان کارگاه‎های ساخت تنور و صنعت «کوندی‌سازی» را در آن دید. اما صنایع‌دستی خاص و منحصربه‌فرد روستا «چادرشب‎بافی» است. این هنر که هنوز به همان شیوه سنتی و با دست انجام می‎شود، نام رویین را به عنوان خاستگاه خود بر سر زبان‎ها انداخته‌است. کار تا جایی پیش رفت که در سال ۱۳۸۹ به عنوان اولین روستای نساجی سنتی کشور به ثبت رسید. گفتنی است که اهالی این روستا با ۳۰۰ دستگاه چادرشب بافی مشغول به تولید پارچه چادر شب و اقلام دیگری از جمله حوله و شال هستند.

350 تا 400 نفر از اهالی روستای رویین به طور مستقیم با کار چادرشب‎بافی و نساجی در ارتباط هستند. تهیه نخ، رنگ‌آمیزی، بافت و فروش آن از جمله مواردی است که برای اهالی روستا ایجاد اشتغال کرده است. از همین رو چادرشب‌بافی یا نساجی به سبک کهن و سنتی در روستای رویین مهر اصالت یونسکو را دریافت کرده است و سالانه بیش از 150 هزار متر مربع محصولات نساجی در این روستا تولید می‎شود.