همدان از استان های غربی ایران محصور در میان استان های مرکزی، لرستان، کرمانشاه، کردستان، زنجان و قزوین است. اگرچه اکثر مردم همدان فارسی زبان و از قوم فارس هستند، به دلیل این موقعیت مکانی در میان چندین استان ترک، کرد و لرنشین، اقوام مختلفی اعم از ترک ها، کردها، لک ها و لرها در اینجا همزیستی دارند.
پوشاک استان همدان شامل تن پوش سرپوش و پاي افزار است با اين که چهار محور فرهنگي ( ترکي، فارسي ، لري، کردي) در استان همدان قابل تميز است اما انواع و شيوه هاي پوشاک زنان و مردان اغلب مشابه است بافت پارچه مفش به ويژه گيوه قبل از ورود اجناس خارجي يا انواع کارخانه اي آن در روستاها و آبادي هاي استان متداول بود و به خصوص گيوه هاي شهرستان ملاير که « آجيره» نام دارد از دست بافته هاي شاخص استان محسوب مي شود. به دلیل آب و هوای مساعد در این استان، عشایر زیادی نیز ییلاق خود را در اینجا، یعنی در دامنه های الوند سپری می کنند. از جمله می توان به عشایر یارمطاقلو، ترکاشوند، شاهسون، کولیوند، مغان، جمور و غیره اشاره کرد. زنان همدان چارقد به سر می کنند که در میان کردهای منطقه به سرکی مشهور است و معمولاً مشکی رنگ با طرح های قرمز است. زیر این روسری عرقچین یا شده به سر می گذارند. روبند که در گذشته متداول بود، امروزه رواج خود را از دست داده است. پیراهنی آستین دار و جلوبسته تا پایین کمر به نام کونیک لباس اصلی ایشان است که روی آن جلیقه ای ساتن یا مخمل مزین به سکه ها و حاشیه دوزی های مفصل به تن می کردند. دامن کوتاه و پرچین زنان این خطه شوال قری نام دارد و زیر آن شلواری به اسم تومبال به پا می کنند. آنها در زمستان برای جلوگیری از سرما کت های مردانه به اسم ارخالق به تن می کردند. ارسی، ساغری و گالش مهم ترین پای افزار زنان این شهر بود. در مجموع تفاوت چندانی میان پوشش زنان و مردان در این ناحیه وجود ندارد.
مردان همدان انواع کلا ه های پشمی و نخی در رنگ های مختلف برای پوشش سر به کار می برند. کلاو کرکی، بخارایی، گنجه بورک، دری بورک، و ایپ بورک دیگر سرپوش های مردانه است که در موقعیت های مختلف از آنها استفاده می کنند. کونیک یا کراس در زبان کردی، پیراهن اصلی مردان است که یقۀ آخوندی دارد، جلوباز است و تا پایین کمر می رسد. آنها همچنین از جلیقه، سرداری، شلوار یا شووال، دن یا قوا و کرک نیز برای تن پوش خود استفاده می کنند. در گذشته که تولیدات بومی رواج بیشتری داشت و مردم از محصولات دست ساز خود استفاده می کردند مردان چاروقی به پا می کردند که در اسدآباد تولید می شد و آجی نام داشت. گیوه یا کلاش نیز در میان ترک ها رواج داشت که تخته جوراب اش می گفتند.گالش نیز دیگر پای افزار مردان همدانی بود. همچنین لازم به ذکر است که گیوه های خاص تولید ملایرريال که آجیده نام دارد، در این منطقه مشهور است.