کوه های مریخی

رشته  کوه های مریخی یا مینیاتوری به دلیل شکل غیرعادی، مناظری از کوه های کُره ماه را برای انسان تداعی می کنند و به  عنوان یکی از عجیب ترین عارضه های طبیعی از زیباترین قطب های طبیعتگردی ایران به شمار می روند.

کوه‌های مینیاتوری چابهار یا کوه‌های مریخی چابهار نام کوه‌هایی با ساختار و شکل ویژه در فاصله ۴۰ تا ۵۰ کیلومتری بعد از شهر چابهار، در مسیر گواتِر در سمت چپ جاده است که به دلیل نوع و وضعیت فرسایش و گونهٔ رسوبی خاص، اشکالی شبیه به ناهمواری‌های سطح مریخ دارد. رسوبات آهکی بقایای بدن جانداران دریایی (سخت‌پوستان و ماهی‌ها) به همراه ماسه و خاک رس، مواد اصلی تشکیل‌دهندهٔ رسوبات این کوه‌ها است.

کوه‌های مریخی (آریا، کالانی) رشته کوهی هستند که تقریباً از ۳۵ کیلومتری خاور چابهار آغاز می‌شوند و دهها کیلومتر به سمت شرق امتداد می‌یابند.

این کوهها که شبیه به کوههای مریخی هستند و کمتر در جهان کوهی به این شکل وجود دارد بدبوم نامیده می‌شوند که عبارتند از زمینها و بلندی‌هایی که در برابر فرسایش بدین شکل درآمده‌اند.

این پدیده های کم نظیر در امتداد کوه های زاگرس هستند که در نهایت به پاکستان می رسند و به رنگ های قرمز، خاکستری و سفید دیده می شوند و نسبت به دشت های اطراف ارتفاع آنها از 5 تا 100 متر متغیر است. سنگِ این کوه ها جنسی مقاوم دارد و بالا رفتن از آنها خود نوعی صخره نوردی است. شکل های نامأنوس این رشته کوه ها ناشی از جنس رسوبی و فرسایش سریع در برابر باد و باران است، ولی بر خلاف فرسایش های آرام و طبیعی مهلتی برای رویش گیاهان باقی نمی ماند. مقاومت نایکسان لایه های زمین شکل این منطقه را سرشار از دندانه ها، لبه ها، شیارها و تراش های زیبا کرده است و نیز سبب شکل گیری ستون هایی با کلاهک هایی بر سر یا کوه هایی شده است که گویی با چاقو سر آن ها را بریده اند.