اگر چه در سال‌های اخیر، ییلاقات اطراف تهران به مکانی برای فرار از گرمای تابستان و تفریح مردم تهران تبدیل شده است اما درگذشته‌ای نه چندان دور، میزبان شاهان قاجار بوده است. فیروزکوه و روستاهای اطراف آن زمانی شکارگاه فتحعلی شاه قاجار بوده، هرچند حالا دیگر خبری از شکار در این جا نیست! در این میان تنگ واشی معروف‌ترین شکارگاه منطقه بوده است.
واژه "واش" که در زبان مازندرانی به معنی چمن است، نوید چمن زاری سرسبز را به بازدیدکنندگان این مکان تفریحی می‌دهد و محل رویش گیاه کمیابی بنام "باریجه" بوده که در صنعت و پزشکی کاربرد دارد.
برای دیدن این منطقه زیبا از تهران به سمت فیروزکوه حرکت می کنیم. حدود 17 کیلومتر مانده به شهر فیروزکوه، جاده فرعی واشی را به سمت روستای "جلیزجند" ادامه می‌دهیم. پس از طی 4 کیلومتر از روستا به تنگ واشی می‌رسیم. منطقه‌ای خوش آب و هوا شامل دو تنگ "واشی" و دیگری تنگ "سا" که دشتی زیبا و سرسبز به نام "ساواشی" بین آنها قرار گرفته است.
تنگ واشی که لذت پیاده روی در رودخانه ای با آب خنک و جاری بین صخره های بلند و به هم پیوسته را مهیا می کند، به دشت ساواشی می‌رسد. با اینکه ممکن است پیاده روی در دشت ساواشی که حدود دو کیلومتر است، کمی برای کودکان خسته‌کننده باشد، اما با وجود چشم اندازهای خوبش، محلی برای رفع خستگی و شروع حرکت به سمت تنگ دوم است. تنگ سا از تنگ واشی طولانی تر است، با این وجود، برای طبیعت دوستانی که می‌خواهند به آبشار زیبای انتهای آن برسند، خنکای خوش‌آیندی دارد. آبشاری به بلندی 15 متر که پایانی فراموش نشدنی برای رودخانه نوردی خانوادگی است.
این مناظر طبیعی، اثری تاریخی را هم در دل خود جا داده است. این اثر، کتیبه ای قاجاری دور یک سنگ‌نگاره است که به دستور فتحعلی‌شاه، دومین شاه قاجار حکاکی شده و اتفاقات زمان او را روایت می کند. سنگ‌نگاره قاجاری نقش شکارگاه با تصویر پسران و نوادگان فتحعلی‌شاه است که با اسب و نیزه در حال شکار تصویر شده اند.
این جاذبه زیبا که میراث سال‌ها نبرد آب با سنگ‌های سخت جان بوده و طبیعت و تاریخ را با هم آشتی داده، هنوز هم با دوراندیشی برنامه‌ریزان صنعت گردشگری و دلسوزی بازدیدکنندگان، می تواند برای سال‌ها پذیرای طبیعت گردان و فرهنگ دوستان بوده و خستگی کار و گرمای تابستان را از تن آنان بدرکند.