رودخانه کارون

رودخانه کارون پرآب‌ترین رودخانه‌ی کشور است که اهواز را به دو نیمه‌ی شرقی و غربی تقسیم کرده است. 
سرچشمه‌ی شاخه‌ی اصلی کارون در زردکوه در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد. مهم‌ترین شاخه‌ی فرعی آن یعنی رود دز از کوه‌های لرستان سرچمشه می‌گیرد. این شاخه‌ها در گُتوند خوزستان به هم می‌پیوندند و در شوشتر به دو شاخه تقسیم می‌شوند. 
در جنوب شوشتر، کارون یکپارچه شده و به‌سمت اهواز سرازیر می‌شود. بزرگ‌ترین رود ایران با گذشتن از قلب اهواز، به سمت خرمشهر می‌رود و نامش به اروندرود تغییر می‌کند. اروندرود در نهایت وارد آب‌های خلیج‌فارس می‌شود.
یکی از نخستین تمدن‌های بشری در کنار رودخانه‌ی کارون جان گرفت و در گذر سال‌ها همیشه در حاشیه‌ی رودخانه زندگی و آبادانی جریان داشته است. این رودخانه با توجه به پهنا و میزان گذر آب بالا، قابلیت کشتیرانی دارد و از این نظر در کشور منحصر به‌فرد است. در دوره‌ی قاجار در این رودخانه کشتیرانی می‌شد و بازرگانان ایرانی و انگلیسی می‌توانستند کالاهای خود را از راه خلیج‌فارس به اهواز یا شوشتر برسانند.
رودخانه کارون جنبه‌های منحصر به‌فرد دیگری نیز دارد، مانند تنوع ماهی‌هایی که در آن زندگی می‌کنند. تعداد گونه‌های ماهی ها در این رود به عدد ۳۲ می‌رسد. 
چند سد بزرگ بر روی کارون بزرگ ساخته شده است که عبارتند از سد کارون۱، سد کارون۳ و سد کارون۴.  این رودخانه با گذر خود از اهواز، شهر را به دو پاره قسمت می‌کند که همین عامل باعث ساخت پل‌های بزرگ و پرخاطره بر روی آن شده است که دو سوی رودخانه را به‌هم می‌رساند. قدیمی‌ترین پلی که در اهواز برپا شد، پل سیاه بود که در زمان پهلوی اول و در سال ۱۳۰۸ برای عبور قطار ساخته شد. پل سیاه به پل پیروزی هم معروف است، چرا که در پیروزی متفقین در جنگ دوم جهانی نقش داشت. البته به پل ورسک مازندران نیز پل پیروزی می‌گویند. از این جهت شاید بتوان یکی را پل پیروزی در شمال ایران و دیگری را پل پیروزی در جنوب ایران دانست.
یکی دیگر از پل‌های معروفی که از روی کارون می‌گذرد، پل سفید است که اولین پل معلق کشور به‌حساب می‌آید. درمجموع ۸ پل دو سوی رودخانه را به هم وصل می‌کند.
حاشیه‌ی رودخانه گذشته از این‌که زیستگاه پرندگان مهاجر بسیاری‌ست، میزبان مردمی‌ست که برای تفریح به جاده ساحلی می‌آیند و به خصوص در نیمه دوم سال حسابی مشتری دارد.